The Deep End

Op zoek naar onderdompeling in warme synth-baden met meanderende melodieën? De pianiste Mary Sutton uit Portland in de Verenigde Staten maakte onder de noemer Saloli ‘The Deep End’, haar eerste synth-plaat met drumloze nummers om bij weg te mijmeren. Het album staat vol miniatuurtjes die ze gecomponeerd heeft om naar te kunnen luisteren terwijl je ontspannen weg dobbert in een warme aquatische omgeving van een wellnesscentrum.

‘Barcarolle’, een nummer in de volkstraditie van Venetiaanse gondeliers, heeft vanwege diens glissando-tonen het meest een eigen signatuur en springt er bovenuit. ‘Umbrellas’ volgt het openingsnummer mooi op en heeft de meest pakkende melodie van het album. Daarna is de volgorde van de nummers wat verwarrend voor een luisteraar die op zoek is naar een verhaal en lijkt het meer een compilatie te worden van deels geïmproviseerde piano-etudes.

Het nummer ‘Revolver’ is bijvoorbeeld weer meer melancholisch van aard en had ook goed als slotnummer gebruikt kunnen worden, allicht dan vlak voor het ’Lullaby’ die als cooling-down het album prima in kalmte afsluit. ‘Hey Aah’ is een dromerig, explorerend nummer en gaat zoals ook bij ‘Anthem’ en andere nummers in de geest van Erik Satie allerlei kanten op. ‘Ice World’ is dan weer een rustig kabbelend slaapliedje, een verademing binnen het geheel van zoemende synthesizers.

‘The Deep End’ is al met al een afwisselende duikexploratie door een weldadige galmsynth-wereld, ingespeeld met een meer organische flow, zoals men dat ook deed in het klassiek-georiënteerde begintijdperk van de elektronica.

tekst:
Bouke Mekel
beeld:
Saloli_TheDeepEnd
geplaatst:
wo 4 mrt 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!