The Broken Glass

Bijzonder zakje gemengde noten, dat Mia Zabelka en Alex Gámez (alias Asférico) ons voorschotelen op ‘The Broken Glass’. Op vinyl leveren ze twee stukken die alles bij elkaar net boven de twintig minuten uitkomen, sterk verschillende versies van het titelnummer. Op cd krijgen je er een derde stuk bij, dat bijna twee keer zo lang duurt. Nu schijnt vinyl in opmars te zijn ten koste van de cd, maar in dit geval is het raadzaam om toch maar voor het kleine schijfje te kiezen. Versie 1 en 2 van ‘The Broken Glass’ staan muzikaal ver uit elkaar. Nummertje een, waar Zabelka blijkbaar de grootste hand in heeft gehad, klinkt aanvankelijk als een open improvisatie. Na wat geschuifel over een elektronisch vloerkleed neemt zij het voortouw met haar elektrische viool. Ze strijkt en plukt tegen een achtergrond van galm en vervorming die Gámez rond haar spel optrekt, en laat de snaren beurtelings snijden en gonzen. Soms krijg je een déjà vu van de godverlaten half-melodieën die Blaine Reininger speelde in de hoogtijdagen van Tuxedomoon. Haar klanken stijgen uiteindelijk zilverig op boven licht bevende akkoorden, sterven weg, waarna die akkoorden opnieuw verschijnen, omringd door wegebbende rimpels. Een ronkende grondtoon komt langzaam op, met links en rechts naast zich herhalende patronen. Gámez pakt je op en zet je neer in de hypnotische disco waar ooit Giorgio Moroder een patent op had. Dansen en deinen is hier het motto. Is dit tweeluik eenmaal opengeklapt, dan betreed je hun visie op het onderbewuste, ‘Sonidos Del Subconsciente II’, verklankt door moeilijk te duiden omgevingsopnamen van ruisende en kletterende machinerieën waar de viool van Zabelka omheen zweeft. Langzamerhand verdwijnt ze in het demonische malen en stampen, opgeslokt door ontmenselijkte bedrijvigheid. Goed voor huiveringwekkende geestdrift.

tekst:
René van Peer
beeld:
Mia_Zabelka__Asfer_The_Broken_Glass
geplaatst:
za 12 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!