The Beyond, Music Inspired By The Lucio Fulci Death Trilogy

Dat Raffaele Pezella een uitstekend curator is als het gaat om het samenstellen van interessante verzamelaars in genres als dark ambient en experimentele klanken mag alom als gekend worden beschouwd. Daarenboven heeft hij een gezonde fascinatie voor een aantal persoonlijkheden die zich in de uithoeken van literatuur en film bevinden met een voorliefde voor aan horror verwante scribenten en cineasten. Als Italiaan kon het dan ook niet anders dan dat er op een bepaald ogenblik een eerbetoon voor cultregisseur Lucio Fulci zou worden gecompileerd. Bij deze dus. Net zoals op quasi alle themacd’s is er ook hier geen zwak moment te bespeuren. Labellievelingen als Kloob en Mario Lino Stancati mogen meermaals aantreden, net als Bad Girl, Progetto No Name en Naresh Ran. Elk van de artiesten weet de sfeer van de Fulci-franchise uitstekend te vatten. Hier en daar duiken wat samples op die het dreigende karakter van dit album nog wat extra cachet meegeven. Door het aantal deelnemers te beperken klinkt de cd ook nog eens behoorlijk coherent.

Julien Lacroix is niet alleen de Fransman achter het dark ambientproject Moloch Conspiracy, waarvan werk verscheen bij Eight Tower. Hij is, samen met Chū Sen, ook de bezieler van het eerder ritualistisch ingestelde Ungaikyō. Zelf bespeelt hij een waaier aan Japanse instrumenten terwijl Sen, die bezeten is door het zenboeddhisme, voor gezangen zorgt. Sen bewaakt tevens dat het karakter van de muziek nauw verwant blijft aan oeroude rituelen die verband houden met een behekst bos op een hoge berg waarachter een klooster ligt dat de vloek zou kunnen opheffen. Het duo slaagt er met verve in om de traditionele Japanse klanken om te vormen tot intrigerende, aan dark ambient verwante muziek. Donker, exotisch, bevreemdend en spookachtig tegelijk geeft het album maar mondjesmaat zijn geheimen prijs.

Van Japan naar experiment uit India is geen grote stap. Niet dat een van de deelnemende artiesten een belletje of fluitje doet rinkelen. Uiteraard zijn er veel belletjes en fluitjes te horen, maar het gros van wat we te horen krijgen leunt nauw aan bij dark ambient en industrial zoals we dat in onze contreien kennen. Meestal dringt sowieso ook de eigen Indische cultuur door in de nummers, wat ze aan de ene kant iets ontoegankelijker maakt en tegelijk boeiend. Soms is het ons net een beetje te zweverig, maar het merendeel kan ons wel bekoren. Niet voor de hand liggend en toch alweer een bewijs dat Pezella een neus heeft voor het betere werk, ongeacht de regio.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
_TheBeyondMusicInsp
geplaatst:
di 21 dec 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!