The Bear Is Sleeping Now

Met een artiestennaam als Jack Dickolson stimuleer je het serieus nemen van je muziek natuurlijk niet. Ook al heeft Filip Míšek (voorheen van Khoiba) zijn naam inmiddels aangepast tot Dikolson, toch was Jack mijn eerste reflex – en verdomd, zo noemde hij zich ook in eerste instantie. Toch is serieus genomen worden duidelijk wél de insteek van zijn weelderige, ambiteuze debuutplaat ‘The Bear Is Sleeping Now’. Dikolson begint zijn stukken veelal met ingetogen, ragfijne en knap geproduceerde IDM, maar het duurt nooit lang voordat de grote drums, new age echo’s en synthstrijkers hun entree doen. Daarmee schippert de plaat voortdurend tussen drie schijnbaar tegengestelde esthetica: van experimentele, verknipte elektronica naar een soort jaren 1990 lounge à la Air en iets wat zich best laat omschrijven als de soundtrack van Walt Disney tekenfilms. Op de big drums en grootse harmonieën van tracks als ‘Mercury’ of ‘Plop’ zie je zo het leeuwtje Simba over de Afrikaanse savanne rennen. Later in ‘Plop’ horen we dan ook nog eens flarden van Cee Cee Peniston voorbij komen. Voor een hernieuwde artistieke herbeleving van dat soort muziek is ongetwijfeld wel ergens een publiek te vinden, op dezelfde manier waarop mensen als Dolphins Into The Future en De Tuinen een creatieve herinterpretatie van het new age genre deden. Maar dan moet Dikolson nog wel iets van zijn goede smaak laten varen; dit debuut is waarschijnlijk nog te verfijnd voor de één en te kitscherig voor de ander. Maar met enige durf gaat Dikolson zo Elton John achterna.

tekst:
Benjamin van Vliet
beeld:
Dikolson_TheBearIsSleepingN
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!