Het tweede album van de Nieuw-Zeelandse punkband The Rabble telt maar liefst zestien nummers, verpakt in een heel boekwerk compleet met dubbelzijdige poster. Al acht jaar is The Rabble actief, en dat terwijl de bandleden nog maar net hun tienerjaren voorbij zijn. In Nieuw-Zeeland is de band al een begrip en The Battles Almost Over…, gemixt in Boston door Jim Siegel (o.a. Dropkick Murphys) moet de internationale doorbraak worden. Het tamelijk kitscherige artwork is op het eerste gezicht niet veelbelovend en de eerste tonen van het album (woah, cmon) klinken behoorlijk poppy. Toch vallen de fijne gruizige vocalen en rauwe gitaargeluiden onmiddellijk op. Het derde nummer Sick & Tired laat een meer uitgekleed punkgeluid horen, dat sterk naar Amerikaanse hardcore neigt. Bovendien laat de band hier ook haar politieke tanden zien. Meest opvallend aan The Battles Almost Over… is de hoeveelheid stijlen die The Rabble beheerst. Het ene nummer refereert aan 77 punk, het andere neigt naar rock n roll. Op het titelnummer The Battle speelt een doedelzak mee, maar This World Is Dead was niet compleet geweest zonder de vocalen van frontman Mark van Amerikaanse hardcoreband The Unseen. De plaat barst van de meezing- ofwel meepogobare punk anthems, over onrecht, oorlog en verveling. Door de hoeveelheid stijlen en clichés blijft het een beetje zoeken naar het eigen gezicht van de band. Maar dat deze drie jongens kunnen spelen is duidelijk. En dit album vol kant-en-klare punkhits is misschien niet erg evenwichtig, maar zeker een uitnodiging om ze live te zien.
