De mannen van het Noorse Ulver hebben zich nooit ergens makkelijk vanaf gemaakt, integendeel zelfs – het lijkt wel of ze zichzelf steeds weer opnieuw uitdagen en de lat weer wat hoger leggen. En wat een volgend album gaat brengen is ook altijd in nevelen gehuld. Dit keer gaat de nieuwe release over de moord op de Romeinse keizer Julius Caesar (jongens, waar gaan we het deze keer eens over hebben?), je moet toch wat. Door middel van keurige en smaakvolle synthpop wordt de intellectuele lading op sleeptouw genomen, het kalme vaarwater van de mainstream in. Maar de beats zijn log en hameren ondertussen de boodschap flink het onderbewuste en de knikkende knieën in. Schurende gitaarpartijen, bezwerende en harmonieuze zang, poppy melodietjes en galante pianoloopjes voeren de argeloze luisteraar naar een gelukzalige staat waarin het heerlijk zweven is. Maar evengoed komt er dan nog even een angstaanjagende noise uitbraak langs waarbij het einde van de wereld verbleekt. Wat onderhuids, wat manipulatief toch, wat een manier om je boodschap binnen te krijgen! De voormalige black metalwolven zijn hun streken nog niet verleerd.
