Al meer dan twintig jaar is de Amerikaanse singer-songwriter Sufjan Stevens een chroniqueur. Een verhalenverteller die zijn inspiratie vindt in zijn persoonlijk leven –luister naar het terecht bejubelde ‘Carrie & Lowell’– en evengoed in het verval van zijn thuisland. Soms expliciet, maar evengoed impliciet. Of zo interpreteren wij toch de twee albums ‘Michigan’ en ‘Illinois’. Voor zijn achtste soloplaat ging hij aan de slag in zijn nieuwe woning in de Catskill Mountains. Daar is een nieuwe studio ingericht, maar nog niet al zijn instrumenten waren verhuisd. Hij had vooral een synthesizer en een drumcomputer om mee aan de slag te gaan. Dit is dus een grotendeels elektronische plaat geworden zoals ‘The Age Of Adz’ uit 2010. Er wordt afgetrapt met het licht bombastische ‘Make Me An Offer I Cannot Refuse’. Barokke pop aangevuurd door allerhande bliepjes in de achtergrond. Het daaropvolgende ogenschijnlijk liefdevolle ‘Run Away With Me’ drijft op een vaag ambientgeluid. ‘Video Game’ gaat over zijn -vaak terecht- ambigue verhouding met social media. Het is Sufjan Stevens op zijn meest poppy. En horen wij daar nu echt een flard Kraftwerk in? Het openingssalvo van de plaat wordt afgerond met het heerlijk meanderende ‘Lamentations’. Of Stevens nu elektronisch gaat of de meer traditionele folk als uitgangspunt neemt. Dat maakt niet uit met deze nummers. Na dit kwartet kom je in het grote tussendeel van deze plaat. Elke keer je luistert, hoor je dat in dit deel net iets teveel nummers zitten. Je wil er schrappen, maar elke keer je luistert, wil je er andere schrappen. Want dan hoor je in een ogenschijnlijk niemendalletje weer een detail dat je prikkelt, en dat ene nummer dat je nooit zou schrappen klinkt dan weer ietwat banaal. Zo kom je aan het majestueze einde van de plaat. In het uitgesponnen en uitgesproken politieke ‘America’ neemt hij je mee op een trip door veertig jaar Amerikaanse geschiedenis. Het technicolor beeld dat hij in zijn dromen als kind zag, is helemaal vervaald. “Don’t do to me what you did to America. Don’t do to me what you do to yourself”, prevelt hij over steeds grimmiger klinkende klanken.