The All Most Quiet

Norman Westberg, bij de meeste mensen bekend en geliefd door zijn belangrijke rol als gitarist bij het meesterlijke Swans, en dat sinds debuutalbum ‘Filth’ in 1983 (!), is solo plots wel heel actief. Nog niet zo lang geleden verschenen namelijk al twee platen van zijn hand: ‘MRI’ en ’13’. Beiden bevatten heerlijke drones met zijn gitaar als bron. Beiden verschenen een paar jaar eerder en werden opnieuw opgevist. Voor een deel door de hernieuwde interesse voor Swans natuurlijk en tegelijk omdat die platen, en dat genre, een breder publiek bereiken dan enkele jaren geleden. Voor ‘The All Most Quiet’ putte label noch artiest uit een doos met reeds bestaande opnames. Integendeel, Westberg ging gewoon opnieuw aan de slag om een opvolger te creëren die geheel in het verlengde ligt van zijn voorgangers. Of toch niet helemaal, want zoals de titel reeds suggereert, het is een uitermate rustig, traag evoluerend album geworden. Alsof Westberg tegengewicht nodig had na de intensieve tournee met Swans ter promotie van ‘To Be Kind’ en de opnames van het net zo intense ‘The Glowing Man’ dat afgelopen juni verscheen. Twee stukken die net niet even lang duren (vier seconden verschil) sieren de plaat. Vinyl uiteraard, met één stuk aan elke plaatkant. Twee contemplatieve stukken die traag en minimalistisch noten laten verglijden tot zachte wiegende drones. Er gebeurt weinig op de plaat en soms hebben we de indruk naar twee keer hetzelfde stuk te luisteren (het titelnummer en ‘Sound 2’, waarvan die laatste titel onze indruk niet echt tegenspreekt). We zullen doen als Westberg, en na een intense luisterbeurt van enige Swansplaten de rust opzoeken met zijn meest recente solo-uitstapje.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Norman_Westberg_The_All_Most_Quiet
geplaatst:
vr 28 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!