Testarossa

Stemmige hiphop over midlifecrises: dat genre kenden we nog niet. We hebben het hier dan ook over twee hiphoppers uit de Anticon.-stal, het label dat de grenzen van het genre zo ver oprekte dat ze voorgoed uit zicht verdwenen. Yoni Wolf stond er met zijn soloproject-en-daarna-band WHY? aan de wieg van en geniet dankzij die band en het daaraan voorafgaande project cLOUDDEAD een cultstatus. Geti is dan weer kort voor Serengeti, zowel één van de meest melancholische rappers ter wereld als één van de grappigste, die al vijftien jaar de ene na de andere ondergewaardeerde plaat uitbrengt en onlangs nog opdook in Sisyphus met Sufjan Stevens en Son Lux. Geen verkeerde cv’s dus, toch moeten de heren het nog altijd doen met een trouwe maar kleine cultaanhang. Daar kun je bitter van worden, maar je kunt er ook kunst van maken. Het werd ‘Testarossa’, een boeiende conceptplaat over de fictieve garagerocker achterin de dertig Davy en zijn ex Maddy, die hij kwijt raakte omdat hij voortdurend op tour was maar het verwachte succes en bijbehorend geld uitbleef. Serengeti schetst in sterk associatieve stream-of-consciousness-raps een aangrijpend beeld van Davy’s losgeslagen maar emotioneel lege tourleven en zijn onbevredigde verlangen naar een stabiel leven en gezin (“I see my kids only sometimes”, “I see your face in the moon/The space you left in the room/I’m with this girl named Simone/Without a cellular phone”). Wolf zorgt voor de detailrijke, genreloze muziek, waarin hij de minimal music-pianomelodieën, bassen in triolen en akoestische gitaren van het latere WHY? paart aan de fragmentarische songstructuren, rauwe beats en geluidscollages van het begin van zijn carrière. Het resultaat is een klein ontroerend meesterwerk vol diepgang en een hoogtepunt in het toch al niet misselijke oeuvre van beide heren.

tekst:
Benjamin van Vliet
beeld:
YoniGeti_Testarossa
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!