Ter Aarde

Nederlandstalige teksten en een blackmetalband. Ja hoor, we begrijpen ze tot de laatste komma. Uit Vlaams-Brabant (Galgmaar) komt dit kwartet om ons ten grave te dragen, en ze doen dat goed. Niet dat ze nu extreme black spelen of de vokills iedereen achterover zal blazen. De muziek zit gewoon goed in elkaar, en er worden net zo goed invloeden uit de gewone metal toegelaten, er wordt al eens gefluisterd of een poging tot gewoon zingen gedaan, zonder afbreuk te doen aan de donkere sfeer. Het is uiteraard allesbehalve evident om zich als band te onderscheiden in het zwartmetalen onderwereldje, of de band moet Alkerdeel zijn. Zo sterk klinkt ‘Ter Aarde’ niet, maar het is wel een verdienstelijke poging om uit het strakke keurslijf te kruipen. Een breakje hier en daar, een beetje sfeerzetting, een bewust duistere hoes die de obscuriteit verhoogt en eerder poëtische teksten die netjes staan afgedrukt. Die teksten zijn meer dan zomaar wat woorden. Gitarist Stijn Beeckman, drummer Johan Maes, zanger David Roothooft, tweede gitarist Kevin Deneyer en bassist Boris Iolis zetten ook daar hun beste beentje voor. ‘Treur Met Mij/Bloedend Hart/Volg Mij Na/Langsheen Het Dal’ is het refreintje van ‘Gekluisterd’. Het kan vreemd klinken, maar veel Engelstalige bands komen met dit soort tekst net zo goed weg, dus waarom niet. Het is gewoon even wennen, net als de plaat zelf die in eerste instantie misschien ietwat afstoot. Het is pas gaandeweg dat duidelijk wordt dat het kwintet probeert de clichés te doorbreken. Een opvolger zal ongetwijfeld een echt eigen gezicht laten horen. Het is een goed begin, en meteen ter aarde.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
LHiverEnDeuil_TerAarde
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!