Met elke plaat die Telepathy uitbrengt, zet het kwartet uit Essex een stevig stapje vooruit. Het instrumentale combo bracht eerst twee ep’s uit in eigen beheer (‘Fracture’ en ‘Lucretius’). In 2014 konden ze debuteren met ’12 Areas’ op Devouter, een plaat die liet horen dat ze tot hel wat in staat zijn en die hen nu ook aan een groter label en betere distributie heeft geholpen. Telepathy heeft er meteen een conceptalbum van gemaakt, al is dat bij een instrumentaal album zonder extra tekst en uitleg geen evidentie om het verhaal te snappen. Het gaat over een man die na een grote overstroming eenzaam achterblijft en hoe hij met de afzondering en eenzaamheid omgaat. Acht nummers krijgen we te horen, die eten van diverse walletjes: post-metal, sludge, doom en zelfs wat black metal hier en daar, al kiest Telepathy voor structuur en opbouw uit de postrock, zonder dat ze dat spelen. Het kwartet is ietwat eigenzinnig, want op ‘Echo Of Souls’ horen we plots toch een stem, eentje die klinkt als een ware gemartelde en wanhopige. Het is meteen ook het nummer waarrond het album is opgebouwd en waar de duistere sfeer pas echt goed tot zijn recht komt. Alleen afsluiter ‘Metanoia’ vinden we wat tegenvallen. De inspiratie lijkt op, het duurt allemaal een beetje te lang en het nummer voegt niets meer toe. Fans van bands als Rosetta en Isis zullen heel veel plezier beleven aan dit ‘Tempest’.