Tearless

De eerste keer dat ik met Amnesia Scanner geconfronteerd werd, besloot ik dat ik niets van de band begreep, maar gaf ze wel de eer een nieuw genre voor ze uit te vinden, ‘post-meaning’ (zie GC#130). Hoe zeer het me muzikaal ook koud lieten, het hele concept had wel iets intrigerends. Een raadselachtige mix van stijlfiguren uit verschillende hoeken van de dance en post-internet design, misschien bedoeld als commentaar op het accelerationistische nu –of school er toch eigenlijk niets achter? Associatie met het intellectueel doortimmerde PAN Records deed het eerste vermoeden. Maar ‘Tearless’, Amnesia Scanner’s nieuwe album, doet de balans weer doorslaan naar de niksigheid. Een plaat lang approprieert het Finse duo de stijlen, klanken en clichés van EDM –reggaeton beats, stuiterende samples en opgepitchte autotune zang– en vermengt die met elektro-grunge riffs, die zo geprocessed zijn dat ik ze pas na twee keer luisteren kon onderscheiden van de oververzadigde synthesizers. Dat op zichzelf hoeft geen probleem te zijn, maar ‘Tearless’ mist de hooks of drops die EDM de aantrekkingskracht van een vette hamburger geven, en klinkt zo ongeïnspireerd, dat er weinig is dat er om vraagt om hem nog een keer op te zetten. Na die tweede keer begon de zang, die soms vervaarlijk dicht langs smurfenterritorium zeilt, me inmiddels op de zenuwen te werken, en was ik het hele trucje beu.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
AmnesiaScanner_Tearless
geplaatst:
wo 21 okt 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!