De stroom van vernieuwende muziek uit de Arabische wereld wordt alsmaar breder. Het Tunesische én Belgische vijftal Bargou 08 is vernoemd naar de Bargou vallei, een vergeten en geïsoleerde plek in het noordwesten van Tunesië met een eigen (muziek)cultuur en dialect. (Lees ook het interview met de band in de ‘BRDCST’-special in deze editie). Zanger Nidhal Yahyaoui doet al jaren onderzoek naar de traditionele muziek en poëzie van de Bargou-streek en startte met jeugdvriend Sofyann Ben Youssef dit muzikale project om traditionele zang en instrumenten te mengen met de Moog-synthesizer. Eerst waren er oefensessies met lokale muzikanten en daarna de band met leden uit Brussel voor een pan-Arabische aanpak. Het debuutalbum ‘Targ’ werd opgenomen in Bargou zelf, in het ouderlijke huis van Yahyaoui, waarbij ze balen stro gebruikten om low budget een top studioakoestiek te verkrijgen. Het resultaat is fenomenaal, ruig en vurig en vindt een juiste plaats op het Glitterbeat label. ‘Chech El Khater’ begint traditioneel met fluit en handdrum, maar krijgt al snel een stevige beat en subtiele elektronische steun van de Moog. De oude songteksten gaan veelal over liefde en isolatie van de regio. ‘Mamchout’, één van de sterkste songs op de plaat, gaat kennelijk over een man die zijn geliefde omschrijft vanuit het dierlijke standpunt dat haar haar aanvoelt als de veren van een arend, hoe ze kussen en vrijen, gecodeerd via de taboes van toen. ‘Tarjaachi Layem’ is een andere sterke song met een stevige tred in industrial rocksferen. In ‘Wazzaa’ gaat het tempo een tandje omhoog en ‘Dek Biya’ en ‘Roddih’ met hun hevige fluiten klinken zowaar als trad-rave. Met ‘Targ’ maakt Bargou 08 duidelijk dat de vallei en haar volk nooit vergeten zullen worden, als het nieuwe post-Arabische lentegeluid van Tunesië.
