Tape Hiss

Postpunk is vandaag overal en dus ook in Rotterdam. Nadat Rats On Rafts in 2011 op het Incubate festival werd opgemerkt, kwam hun debuut ‘Moon Is Big’ in een kleine stroomversnelling terecht. Dat debuut werd initieel uitgebracht op Subroutine, maar kende vervolgens een herlancering door het veel grotere TopNotch. Die interesse viel samen met de feestelijkheden rond de Nederlandse Ultra-beweging, een mooie meevaller dus. Als band kan je daar natuurlijk niet blijven op rekenen en moet je jezelf bewijzen; en daarom is er nu de opvolger. De titel verraadt het al: het jonge viertal zweert bij analoog en dat bij zowel opnames, mixing, mastering als finale geluidsdrager. ‘Tape Hiss’ is dan ook bedoeld om te beluisteren op vinyl. Het resultaat is navenant: ‘Tapes Hiss’ is rauw, echt en direct. De meeste nummers werden in een paar takes op tape gegooid en dat hoor je. Ambitie was ook om hun (overstuurde) livegeluid in de studio te capteren. Missie volbracht! Net als hun voorbeelden uit het Noord-Engeland van de jaren 1980 met The Fall voorop, draait het om energie, recalcitrantie en zeggingskracht. ‘Tape Hiss’ is bijgevolg urgent, smerig, nerveus, monochroom, luid en jachtig, precies zoals we ons Noord-Engelse grootsteden als Leeds, Sheffield of Manchester uit die tijd voorstellen. Wat dat betreft frequenteert Rats On Rafts hetzelfde ruïnelandschap als Eagulls. Het ontbreken van traditionele songstructuren wordt -bewust of onbewust- vakkundig gemaskeerd door branie en volume. ‘Tape Hiss’ is een zinderende plaat en een aanrader, maar (nog) niet het meesterwerk dat sommigen er van maken. Daarvoor is het soms wat té drammerig en ligt de nadruk nog net iets te veel op de verpakking en te weinig op de inhoud.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Rats_On_Rafts_Tape_Hiss
geplaatst:
wo 21 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!