Swan Meats tweede ep ‘Tame’ is veel minder braaf dan de titel doet vermoeden. Het begrip phantasmagoria zou een mooie duiding zijn om dit album te beschrijven; een bizarre, fantastische combinatie van constante veranderingen. Speedcore, trance, hoge vervormde vocalen, 8-bit synths, speelgoedinstrumenten, klassieke muziek en geluiden uit videogames lijken elkaar moeiteloos af te wisselen. Een nummer als ‘Flying Antz Waltz’ is zo zwierig en schijnbaar lieflijk dat het spookachtig wordt. Op ‘Brave’ wordt er gebeukt met keiharde techno, opgevolgd door talloze synth-lagen en tierelantijntjes die uiteindelijk tot een breakcoreclimax leiden. Het is angstaanjagend, maar ook reuze spannend om je mee te laten nemen naar een plek waarvan je niet weet of het daar wel helemaal pluis is. Staan we met Swan Meat in de rij voor de droomvlucht of in de rij voor Berghain?

Dit artikel verscheen eerder in GC #149.