In het rijke universum van Eartheater ontstaan de meest bijzondere klankenpaletten vanaf nul, vloeien hardcorebassen en harp moeiteloos samen.

‘Because Of A Flower’ is het tweede album van Ana Roxanne. Haar sfeervolle, instrumentale muziek met zang, spoken word en gevonden geluidsfragmenten vormen een gelaagd, verfijnd en helder weefsel dat de luisteraar fysiek en emotioneel omgeeft.

De nieuwste telg van de Amerikaanse experimentele band Xiu Xiu is ook dit keer niet zonder verrassingen. Een gesprek met frontman Jamie Stewart over belangrijke levenslessen en opstandige kamerplanten.

Er is iets raars met Superorganism. Op het eerste gehoor maakt deze band vrij normale popliedjes, maar eigenlijk zitten ze vol rare synths, achtergrondgeluiden en melodieën waar een ernstig schroefje los lijkt te zitten. In combinatie met de wat naïeve indiepopvocalen levert dat een prikkelend geheel op, in de lijn van andere popbricoleurs als Gorillaz, The Go! Team (wie kent ze nog?) en zelfs de vroege Spinvis.

Met Pere Ubu brengt 4AD een stukje essentiële rockgeschiedenis naar Diksmuide. Enige show in België! + De verwoestende riffs, zuiderse escapades en aanzwellende saxlijnen van Unik Ubik overtuigen!

De perfecte kruising tussen noise & indie en bijgevolg ontzettend lekker: The Homesick!

Zo bitter als cacao, zo zoet als suiker: die dualiteit is zowel muzikaal als thematisch kenmerkend voor het op Ninja Tune te verschijnen ‘Cocoa Sugar’, de nieuwe plaat van het Schotse collectief Young Fathers. Het album is een verdere perfectionering van hun lichtvoetige, maar tegelijkertijd eigenzinnige popmuziek.

Wat meer focus zou fijn zijn geweest, want als R. Stevie Moore & Jason Falkner wat strenger war geweest, had hier een behoorlijke plaat in kunnen zitten.

De bomen in het bos wuiven je met hun bladeren liefde toe, daar komt het ook echt op neer bij ‘Love Is Love’ van het uit Brooklyn, New York afkomstige Woods.

Degelijk maar niet onsmisbaar: Doomsday Student.

De hippie in de man wil vrijheid, blijheid en daarvoor zijn alle middelen goed.

Dit kwartet weet, ondanks de ietwat nonchalante houding, tien heerlijke liedjes te presenteren die liefhebbers van The Fall, The Cure, Yo La Tengo of The Feelies zeker te plezieren.

Soms uitmuntend, soms niet. ‘Hard Love’ van Strand Of Oaks.

Josy & The Pony vs The Poneymen of gereguleerde gekte.

Waarschijnlijk verkeert Sun Araw in de veronderstelling dat het irritante gepruts humor heeft, en z’n gepriegel op de gitaar zin. Maar hij blijft wel stijlvast.

Olivier Lété etaleert zijn kunde met de basgitaar op ‘Tuning’.

Terwijl Dizzy Seas van Chris Bathgate snel een beetje saai wordt, brengt Heather Trost op haar debuut €˜Agistri fijne€ psychedelische popmuziek met exotica- en Oost-Europese invloeden.

De Bruce Harper band maakt met de erfenis van Jean-Michel Jarre, Klaus Schulze en Vangelis een aanstekelijk soort, voornamelijk instrumentale, elektronische popmuziek.

Heb je aan één Tori Amos niet genoeg? Dan kun je terecht bij Jessica Says of Vérité.

Fijn, iemand die weer nieuwe perspectieven op folkmuziek werpt! Larkin Grimm opteert voor een psychedelische variant die op haar beste momenten bijna magisch is.