Tanat Teeradakorn is meer dan een noiseproducer. Hij is een totaalkunstenaar, die installaties creëert op het kruispunt tussen popcultuur en Thaise subcultuur. Inspiratie vindt hij in Boeddhistisch gezang, politiek en tuningcultuur; al deze elementen worden deel van een elegant weefsel, dat aan het kloppend hart van onze samenleving raakt.

De Belgische beeldhouwer Kasper De Vos (1988) vergelijkt zijn sculpturen met een droom waarin je meegenomen wordt. Tegelijkertijd houdt de materiaalkeuze je in het hier en nu. Die speelse dubbelzinnigheid valt vanaf december te beleven in het Middelheimmuseum en vanaf januari in de PLUS-ONE Gallery, beide in Antwerpen.

Susanne Khalil Yusef (1984) brengt alledaagsheid en ontheemding bij elkaar in haar multimediale werk. Verschillende van haar installaties zijn de komende tijd te zien in Museum Het Valkhof (Nijmegen) en VHDG Leeuwarden.

Laure Prouvost (°1978) laat je nog tot 15 mei op vervuild water lopen tijdens haar expositie in het Bonnefanten (Maastricht).

Film, en dan specifiek de decors en architectuur, is een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor Maurice Bogaert (1975).

Zelf noemt Lawrence Malstaf technologie het nageslacht van de mens. Zijn installaties zijn daarom abstracte dingen met een eigen leven en laten ons nadenken over onze ‘natuurlijke’ omgang met technologie.

De cassette valt uiteen in twee delen, die elk precies even lang duren. De B-kant is namelijk instrumentaal en bevat louter de muziek van Zuydervelt, die prima op zichzelf kan staan. Op de A-kant verhaalt Sarah Payton, een Amsterdamse kunstenares en bouwer van installaties.

Het werk van Karen Vermeren bevindt zich op het grensvlak van schilderkunst en installaties, en tussen kunst en wetenschap. Ze studeerde schilderkunst en werkt momenteel aan haar doctoraatsonderzoek bij een promotor die haar passie voor geologie aanmoedigt. En ze won net de International Glass Prize 2015.