Dit is het soort muziek waar op het eerste gehoor heel weinig in gebeurt, maar waaraan je je heerlijk kunt overgeven en in kunt verdwalen.

Het is even wennen. Annie Mahtani maakt het je niet gemakkelijk om binnen te komen in ‘Racines’.

Nieuw spul van en met drummer Paal Nilssen-Love. Fish & Steel duikt speels in de ‘low end’, de plaat met Joe McPhee zoekt vertrouwde oorden op.

Voor liefhebbers van noise en de mogelijkheden van de gitaar valt hier veel te genieten, maar wees gewaarschuwd: het experimentele gehalte is hoog.

Terwijl Sote Iraanse klassieke muziektradities als vertrekpunt neemt, kijkt Gorgun nadrukkelijk buiten de grenzen van haar land, Turkije.

Ideaal ter begeleiding van kunst scheppen, koken, schrijven, mediteren en meer van dergelijke schone zaken.

De naam dekt de lading. The Transcendence Orchestra beoogt de dagelijkse realiteit te overstijgen.

Met ‘Walzerzyklus’ sluit Atom ™ een bijzonder geslaagde cyclus af die begon met ‘Liedgut’ (2009) en werd verder gezet met ‘Winterreise’ (2011).

Als je kunt spreken van een Europese tegenhanger van Pauline Oliveros en haar Deep Listening, dan is de Franse componiste Éliane Radigue de eerste die daarvoor in aanmerking komt.

Bana Haffar en Hypoxia experimenteren met The Shared System, een custom modulare synth van het Make Noise label.

De galm van de meetrillende tonen straalt rond de bedachtzame lijn die de zang uitzet.

Drie lekkere plaatjes op een nieuw, smakelijk label uit Brooklyn: King Pizza Records

Gelukkig kijken we ook met onze oren, en daar is Nothing But Noise nog steeds een zeer welgekomen sterrennevel waarin diepe kosmische ambientdreunen en postindustriële walmen rondjes draaien.

Geluidskunstenaar Julien Bayle liet in 2016 opsluiten in een akoestisch dode ruimte, om zijn innerlijke stilte te onderzoeken en om opnamen te maken van de stilte om hem heen.

Het geluid van groenten, je zal er maar mee bezig zijn. The Vegetable Orchestra doet dat al zo’n tien jaar, met verrassend resultaat.

Ambient die er geen is van Hannu Karjalainen en VelgeNaturlig.

Van dit soort pure chocolade op ‘Autonomie’ van LCN mogen best wat meer brokken onze richting uitkomen.

Twee mooie releases van het Russische collectief Phurpa. Meesters van de rituele overtoongezangen.

W.W.Lowman vermengt zijn diverse invloeden met veldopnames uit het dagdagelijkse leven, En Israel Martinez kiest voor minder releases maar meer kwaliteit.

Ni en Poil niet als PinioL maar als zichzelf, en dat is net zo weird.