Harolds Hoofd Stuk: Niks is er Extremer dan Eeuwigheid
In het negenendertigste Hoofd Stuk herinnert Harold Schellinx zich het recept voor teeptee, en leest hij in de extreme hitte van weer een zomer het ondanks héél veel omissies alles wel beschouwd toch fijne boek dat de Canadese psychogeriater Michael Tau over extreme muzieken schreef. ‘Cassettes in een broodje kebab, langspeelplaten met schaamhaar van de zangster in het vinyl, CD-roms in doorschijndoosjes met menstruatiebloed, singles met hondepoep en glassplinters, een 8-track verzegeld in de carplayer van een ouwe Citroën,’ je kunt het zo gek niet bedenken of het is vast eens gedaan,’ zo vat Harold samen.
Een reflectie op ‘extreme’ muziek. Lees het Hoofd Stuk in onze nieuwste editie.
Harolds Hoofd Stuk: Vóór de muziek uit
In zijn achtendertigste Hoofd Stuk gedenkt Harold Schellinx zijn vroege bandgenoot, handlanger, samenzweerder, co-denker en medemaker Ronald Heiloo (1959-2024), die op pad met de veerman naar gene zijde, zijn laatste werk componeerde.
‘Ik ben in mijn leven met heel wat muzikanten en aspirant-componisten, binnen en buiten academia, in aanraking gekomen, en heb met heel veel van hen, korter of langer, mogen samenwerken. Maar van allemaal was de Ronald Heiloo die ik in 1979 leerde kennen op afstand de meest getalenteerde, de meest verbetene, de doortastendste, de origineelste en meest inspirerende,’ schrijft Harold.
Je leest het volledige hoofdstuk in onze nieuwste editie.
Harolds Hoofd Stuk: Meer is beter!
In Harold Schellinx’ nieuwste Hoofd Stuk schrijft hij over een droom die hem na ontwaken niet meer losliet. Een droom van een gymzaal vol dj’s die samen en tegelijkertijd alle elpees van The Beatles draaien. ‘Het was een droom, maar eentje die ik eens niet zo snel vergat. Waarschijnlijk omdat geluidssculpturen van in dikke lagen onafhankelijk van elkaar spelende geluidsstukken al lang deel uitmaken van mijn en van andermans muziekpraktijk’, schrijft Harold. Zoiets moet toch ook eens echt gedaan zijn, dacht hij. Op YouTube vond hij dan ook een kanaal dat alle muziek van artiesten gelijktijdig afspeelt. ‘Algoritmisch, dat is digitaal. En digitaal is discreet. Continu is analoog. De twee kanten van onze cultuurmedaille, en wie weet wel ook van ons hele universum’ concludeert hij.
Harolds Hoofd Stuk: Wie wel heeft gediyt, wordt alom benijd
‘Wanneer jan en alleman zo’n beetje alles digitaal zelf kunnen maken, verliest do-it-yourself haar betekenis’, schrijft Harold Schellinx in zijn zesendertigste Hoofd Stuk. Een nieuwe betekenis van DIY moet dus gevonden worden. Hij doet een eerste aanzet door het woord te ont-kapitalen en het te hebben over diyen als iets wat je doet. Hoewel een doorwrochte geschiedenis van het concept ontbreekt, vindt Harold toch meer dan genoeg stof om over na te denken, en over te filosoferen. Een van de belangrijkste bevindingen: diyers opereren in de marge. Je leest het in onze nieuwste editie.
Harolds Hoofd Stuk: Het ritme van de regels
In zijn nieuwe Hoofd Stuk verkeert Harold Schellinx in ruimte tijd, in Espace temps, de galerie van Frans-Chinese curator Joseph Cui. Daar maakt hij, gezeten op een zwarte stip, onderdeel uit van een tentoonstelling van Taiwanese kunstenaar Chiwei Lin. Harold schrijft over hoe in de jaren 1990 de Taiwanese jeugd verandering rook en in beweging kwam, maar: ‘waar de jaren zich hopen, triomferen grijsheid en lauwte. Uiteindelijk komt elke machine tot stilstand’, lees je in onze nieuwste editie.
Harolds Hoofd Stuk: Ontluistering
‘Jongelui, maak dat je wegkomt, verstop je in grotten en in de diepste diepten van de zee zo gauw er ergens een Staat verschijnt…’ Dit citaat van Velimir Chlebnikov luidt als motto van Harold Schellinx’ drieëndertigste Hoofd Stuk, waarin hij uitgebreid speculeert over een geluidsloze muziek. Harold vraagt zich af: welke implicaties heeft dat voor de mens en de mensheid?
Harolds Hoofd Stuk: Het Waarschijnlijkste Woord
Data is één, rekenkracht is twee, intelligentie is drie. Is één plus twee gelijk aan drie? Een vraag die nooit eerder in de (korte) geschiedenis van onze digitale era met zoveel nadruk is gesteld. Of is het een strikvraag? Harold vraagt het zich in zijn Hoofd Stuk af.
Oriolus oriolus
Voor zijn 30e HoofdStuk ging Harold Schellinx naar buiten. Hij luisterde, klepperde, ratelde, klapte, schreeuwde, ronkte, zong en bewonderde, aan de hand van Elena Biserna’s gewichtige ‘Going Out’, samen met het legertje wandelmuzikanten en stapkunstenmakers dat daarin spreekt en ter sprake komt. Allemaal zoeken ze een graal. Elkeen mikt er op de wielewaal. De onlangs […]
Harolds Hoofd Stuk over spoken
In ‘High Static, Dead Lines. Sonic Spectres And The Object Hereafter’ waadt Kristen Gallerneaux door een zee van geesten en ouwe koeien, met in haar oren een tinnitus van Menière.
HAROLDS HOOFD STUK 2. In de bieb van Babel
Harold Schellinx zocht zijn Hoofd Stuk in Borges’ bibliotheek van Babel, die niet zo lang geleden door Jonathan Basile online werd gezet. Hij las daarbij diens ‘Tar For Mortar’ (‘Lijm voor Leem’) en tuurde eindeloos naar de Totale PowerPoint: het betekent allemaal niks en toch is het grote Kunst. Alleen het Totale Horen ontbrak…