Dat Angels Die Hard ook kan klinken als een losgeslagen motorbende op heel goeie acid bewijst een nummer als ‘Acid Beach’. Een opzwepend tempo, stuwende drums, gierende gitaren en een attitude die los door een muur zou kunnen gaan. Op hun vorige plaat ‘Mood Ring’ had je dikwijls van die losgeslagen momenten.
Op deze nieuwe ‘Sundowner’ gaat het nog meer de psychedelische kant uit. Nog meer, want psychedelica was sowieso al een hoofdingrediënt in de mix van Angels Die Hard. Misschien heeft de komst van Alain Rylant (Maxon Blewitt), die het trio Alex Van Herk, Rob Eelen en Thomas Noppe op deze plaat komt versterken, daar iets mee te maken. Ze kwamen elkaar tegen op een afgelegen eiland in de Andamanen.
Tijdens een inwijdingsritueel naar volwassenheid op het eiland gingen Rylant en Eelen volledig in trance tekeer op percussie waarna een samenwerking onvermijdelijk leek. Het pact kan evengoed gesmeed zijn geweest ergens aan een toog in Antwerpen, gokken wij.
‘Mood Ring’ was voor ons een instant klepper. Een bruistablet waarbij je wilde visioenen kreeg van schaars geklede vrouwen opgaand in een derwisj dans. Deze ‘Sundowner’ heeft meer tijd nodig gehad. De plaat kijkt je niet direct in de ogen, je moet de blik wat zoeken.
Alhoewel ‘Tears Of The Cobra’ je al direct de plaat intrekt met een hoppend ritme om over te gaan in dromerige, door krautrock geïnspireerde psychedelica. Met toch een rauwe kant. Krautock, psychedelica, exotica, Afrobeat: ze worden allemaal door de mangel gehaald en dingen allemaal om je aandacht, maar in complexere songstructuren dan op hun vorige platen.
Het duurt wat langer voor je de ingang vindt bij sommige songs, maar eens binnen wil je niet direct meer weg. Puike derde plaat.