Uit de Brusselse ondergrond ontsproten heeft My Diligence een opvolger klaar voor hun naar zichzelf genoemde debuut uit 2015. Toen kregen ze de hulp van Willy Willy en The Sedan Vault. Als we het goed hebben is de band nu een trio en doen ze het gewoon allemaal zelf. En gelijk hebben ze. Alleen al de vooruitgeschoven single en openingsnummer, ‘Resentful’, maakt luisteren naar deze plaat de moeite. Een zeer gedreven stoner rocknummer met uitstekende riffs en melodieën. Hun invloeden mogen dan wel Torche en Queens Of The Stone Age zijn, My Diligence maalt er niet om en wij evenmin. Als een band dergelijke stevige rocknummers kan schrijven, doen die invloeden er niet meer toe.’Backstabber’ is er nog zo eentje, waar de zanger bij momenten een beetje als Lemmy klinkt. Met ‘An Asteroidal Arrow’ probeert de band een rustiger stuk in te bouwen, met wat psychedelische invloeden als toemaatje, maar hier komt de zang niet helemaal tot zijn recht. Dat is ook zo op ‘Flying Poney’, dat wat meer progrock toelaat. Naar het einde van de plaat toe is er weer beterschap, maar het niveau van de eerste helft van het album wordt jammer genoeg niet meer gehaald. Net zo Brussels maar ondertussen uitgegroeid tot een levende legende is La Muerte. Van 1983 tot 1994 maakte de band rond Marc du Marais en Dee-J de podia al eens onveilig. In 2015 kwamen de twee, versterkt met een trio nieuwe muzikanten, een zogenaamd eenmalige comeback show doen in de AB. Niets van dus, want de band wordt sindsdien overal gevraagd, brengt de ene na de andere plaat uit en heeft nu zelfs de tijd genomen voor een volwaardige langspeler. Die bevat de beste tien nummers uit een reeks opnamesessies waaruit vijventwintig nieuwe knallers ontstonden. Het verwondert dan ook niet dat La Muerte imponeert over de hele lijn. Van de fantastische opener ‘Crash Baby Crash’ over het in het Frans gezongen maar net zo maniakale ‘Suis-Je Un Animal?’, het schreeuwerige ‘Welcome Tomorrow’ dat op black metalgitaren drijft tot en met afsluiter ‘She Did It For Lust’. Elk nummer is net zo rauw en explosief als La Muerte in zijn beginjaren was. En zodoende kunnen we perfect leven met de heropstanding van La Muerte, die we in hun eerste levensjaren een zeer warm hart toedroegen. We vreesden het ergste en komen bedrogen uit. Zo hoort het een band die de draad weer oppakt, het te doen.
