Sub-Lingual Tablet

Kunnen we ooit genoeg platen van The Fall in huis hebben? Neen dus, gezien de nieuwste worp van de notoire norse dronken en gedrogeerde hoogheid Mark E. Smith alweer heerlijk is om naar te luisteren. Als enige en onbetwiste leider van The Fall, begonnen in 1976 in Manchester en sinds het begin steevast het roer stevig in de hand houdend, klinkt zijn band nog steeds urgent en uniek. Niet elke plaat was echt schitterend, al stonden er steevast een aantal pareltjes tussen, maar Smith heeft zijn eigenwijze trucje nooit verleerd. Niemand, ook Smith zelf niet, weet hoeveel personeel de wispelturige zatlap in zijn inmiddels bijna veertig jaar overspannende carrière dusdanig heeft uitgedaagd, gecorrumpeerd en beledigd dat ze het afdropen. Of gewoon uit de band werden gezet, of zonder mededeling geen lid meer waren. Het is als proberen een discografie samen te stellen, waar Smith ongetwijfeld geen zin in heeft. ‘Sub-Lingual Tablet’ is het eenendertigste studio-album, bovenop een uitgebreide collectie liveplaten en vierentwintig Peel-sessies (in 2005 in een box uitgebracht). Smith en kompanen waren immers dé grote lievelingen van John Peel. ‘Venice With The Girls’ zet de plaat in en ja, onmiskenbaar The Fall. Veel herhalingen, die typische voordragende stem, het geluid net een beetje krakkemikkig en voor de verandering, net als in ‘Black Root’ en het hemelse ‘Dedication Not Medication’ een heerlijke bas. Ietwat funky en springerig, en het werkt perfect. Daarna klinkt de bas wat gewoner en is het gewoon The Fall die onvervalst eigenwijs het eigen ding blijft doen. ‘Pledge’ bijvoorbeeld, dat rammelt als in de vroege postpunkhoogdagen van de band. Heerlijk. Of neem ‘Stout Man’, geschreven door Iggy Pop en James Williamson en eigenlijk een herbewerking van ‘Cock In My Pocket’ van Iggy And The Stooges. Smith woedend, de gitaren venijnig en naar de verdommenis ermee. Het punky ‘Fibre Book Troll’ freakt een eind weg, en eindigt in een fluitwijsje van Smith, wat hem live allicht niet zo snel zal lukken. Net als het gros van de liedjes is ‘Quit iPhone’ een onvervalste The Fall-kraker, alsof Smith de beste liedjes die hij de laatste jaren bedacht, heeft opgespaard. Klasse.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
TheFall_Sub-LingualTablet
geplaatst:
wo 28 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!