Er zit iets in de stem van Clementine Creevy, de leading lady van het rocktrio Cherry Glazerr. (Ze waren voorheen met vier maar toetsenist Sasami Ashworth is intussen haar eigen solo-weg gegaan.) Ze zingt over frustraties en twijfel. Ook over BDSM, alhoewel je niet weet of het nu satirisch bedoeld is of niet. Ze bezingt de twijfel over de wereld en die in haarzelf. Ze doet dat op zo’n sexy manier dat ze zelfs een plat geregend maisveld overeind zou krijgen. Dat alles is gegoten in popsongs met vitale gitaren en de hoeken er niet afgereden. Je zou je achteloos snijden aan de scherpe randen. Die gitaar scheurt de popsongs soms aan stukken, zoals in ‘Isolation’, maar altijd ten dienste van de song. ‘Juicy Socks’ solliciteert naar postpunk song van de maand, terwijl ‘Stupid Fish’ klinkt als PJ Harvey met een grungeband achter zich. De zwaarmoedigheid hangt als een deken van paardenhaar over de songs, en dan staat een dromerige song als ‘Pieces’, het muzikale equivalent van een veel te gesuikerde lolly, een beetje als een tang op een varken. Alhoewel dat die lolly precies toch een bittere nasmaak heeft. De vorige plaat kwam niet echt binnen bij ons, en bij de eerste luisterbeurt van deze was de klik er ook nog niet direct. Maar als een koele sirene trok Creevy ons daarna zonder pardon over de streep en intussen zijn wij al licht verslaafd.
