De ontstaansgeschiedenis van Zeal & Ardor is vaak herhaald, maar voor wie nog niet eerder van de act hoorde: de Zwitserse Amerikaan Manuel Gagneux kreeg op de vraag wat voor muziek hij moest gaan maken van gebruikers van internet-vrijplaats 4Chan twee antwoorden: ‘black metal’ en ‘nigger music’. Als reactie deed hij beide, en begon Zeal & Ardor, waarin hij elementen van black metal en Negro spirituals combineert. Met als centraal idee wat er zou zijn gebeurd als de slaven in het Amerikaanse zuiden zich niet tot god, maar tot Satan hadden gericht. Het resultaat is een denderende mix van dikke metal riffs (meer death, dan black, maar dat terzijde), blastbeats en Gagneux’ zang, die zelf geschreven, bluesy spirituals afwisselt met grunts en vokills. Op papier klinkt het gezocht, maar het resultaat is volkomen logisch; op een of andere manier gaat de bezwerende toon van de spirituals vloeiend samen met het nihilisme van de metal. Op de eerste plaat, ‘Devil Is Fine’, werd de flow af en toe verbroken door een beetje misplaatste elektronische nummers. Op deze tweede lp blijft dat beperkt tot een paar korte intermezzo’s, waarmee het geheel consistenter is. De titel is een referentie aan Billie Holidays ‘Strange Fruit’, aangepast aan een tijd waarin de lichamen van zwarten niet aan bomen worden opgeknoopt, maar leegbloeden op straat. ‘There’s a storm out there’, zingt Gagneux in het titelnummer, over een eindeloos herhaalde pianonoot, die steeds verder vervormt. ‘There ain’t no shelter for us’, gaat het verder. De slavernij mag zijn afgeschaft, gelijkheid en rechtvaardigheid zijn nog steeds ver te zoeken. ‘They’re out looking for you’. Geweldige plaat van een unieke act.