Strange Pleasures

Still Corners mag dan wel de band zijn van Greg Hughes, het is het etherische, sensuele en tegelijkertijd licht weemoedige, onderkoelde en ietwat afstandelijke stemgeluid van Tessa Murray dat met zowat alle aandacht gaat lopen. Meer nog dan op de beloftevolle voorganger ‘Creatures Of An Hour’ uit 2011, lijkt het dromerige en cinematografische geluid op ‘Strange Pleasures’ te zijn gecentreerd rond haar vocale bijdrages. De taken zijn nochtans netjes verdeeld: Hughes schreef muziek en teksten én speelde alles zelf ook in. Murray beperkt zich tot zingen. Het klinkt dan een beetje oneerbiedig om hem in haar schaduw te zetten. Doen we ook niet want zonder zijn hand zou Still Corners – een halte in de luwte tussen shoegaze, dreampop en een onderstroom van new wave en sixtiespop – het zoveelste indiebandje zijn met een zangeres met een mooie, expressieve stem. Die denigrerende omschrijving gaat niet op voor ‘Strange Pleasures’, dat ten opzichte van ‘Creatures Of An Hour’ een flink stap vooruit is, zeker wat de kwaliteit en de verbeeldingskracht van en in de composities betreft. Die zijn bovendien meer gefocust en minder vrijblijvend. ‘The Trip’ zet meteen de toon: het openingsnummer is een betoverende prelude voor een vijfenveertig minuten durende zweefvlucht naar het imaginaire territorium van Cocteau Twins, Beach House en het veel te ondergewaardeerde Portal. De afsluitende titeltrack, met zijn uitgesproken dansritme, sequences en subtiele groove, suggereert ten slotte een mogelijke volgende stap in de ontwikkeling van Still Corners. Je kan immers niet blijven teren op de erfenis van Cocteau Twins.

tekst:
Gonzo (circus)
beeld:
StillCorners_StrangePleasures
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!