Still In A Dream – A Story Of Shoegaze: 1988-95

Zullen we het dan nog maar ‘ns hebben over shoegaze? De revival van de laatste jaren lijkt alvast een blijver. Niet enkel oude bands als Slowdive, Ride, Swervedriver of My Bloody Valentine staan overtuigender dan ooit opnieuw op het podium; ook nieuwe telgen als Cheatahs, Alcest, Nothing of A Place To Bury Strangers manifesteren zich duidelijk als overtuigde ambassadeurs van het genre. En dan zijn er natuurlijk de vele historische retrospectieven, de ene al wat lijviger of vollediger dan de andere. ‘Still In A Dream – A Story Of Shoegaze: 1988-95’ doet met zijn vijf cd’s en 87 tracks een solide gooi naar de definitieve anthologie. Op een fundament van sixties pop en psychedelica creëerde een jonge generatie Britse bands eind jaren 1980, begin jaren 1990 een nieuwe sound. Inspiratie haalden ze voornamelijk bij The Jesus & Mary Chain, Sonic Youth en My Bloody Valentine. De ene keer viel dat pastoraal en etherisch uit, de andere apocalyptisch. Vaak was er een wall of sound van verschroeiende gitaarnoise/feedback waaronder dromerige melodieën werden gedrapeerd. Sommige acts neigden meer naar een elektronische variant en van sommige namen – The House Of Love of Kitchens Of Distinction bijvoorbeeld – kan je je echt wel opvragen of ze hier thuishoren, maar dat is detailkritiek. De stem werd doorgaans naar de achtergrond geduwd en was daardoor meestal onverstaanbaar. Die muur werd opgetrokken door middel van batterijen gitaareffecten waardoor gitaristen voortdurend gedwongen werden om te kijken naar die pedaaltjes. Spottend stelden tegenstanders van het genre dat die muzikanten meer naar hun voeten (en navels) staarden dan naar het publiek. De term shoegaze was dan ook, zeker in het begin, voornamelijk pejoratief bedoeld. Dat alles heeft een explosie van creativiteit en nieuwe bandjes niet verhinderd. Integendeel. Commercieel succes bleef echter uit. Begin jaren 1990 keek de muziekpers voornamelijk naar grunge en Britpop en de stroming stierf een stille dood. Niet zonder een massa straffe releases achter te laten en zaadjes te planten die vervolgens ontkiemden in nieuwe (of heropgeviste) genres als dreampop, postrock of psych. Nagenoeg alle protagonisten komen op ‘Still In A Dream’ aan bod. Het begin van dit quasi-volledige overzicht – al een verdienste op zich – blikt terug naar genrebepalende acts als Cocteau Twins, Spacemen 3, Lush, The Boo Radleys, Chapterhouse, The Telescopes, Pale Saints, Catherine Wheel, Seefeel, Curve, Spiritualized, Bleach, A.R. Kane, Moose en de hierboven geciteerde namen. Met uitzondering van My Bloody Valentine tekenen ze namelijk allemaal acte de présence – wij vermoeden een rechtenkwestie. Hoe het genre gaandeweg ook de landsgrenzen overstak, inhoudelijk evolueerde en verbreedde; en een mondiaal fenomeen werd, valt meer en meer te ontdekken naarmate deze compilatie vordert. Ook hier worden (relatief) welklinkende namen (Mercury Rev, Flaming Lips, Galaxie 500, Sonic Boom, Adorable, Sun Dial, Bowery Electric, Bailter Space, Bardo Pond, Flying Saucer Attack, Ultra Vivid Scene, Spirea X, Moonshake, Drop Nineteens, Medicine) afgewisseld met nieuwkomers en eendagsvliegen. Klassiekers worden afgewisseld met cultnummers (See See Riders), rariteiten, schier onbekende namen (14 Iced Bears of Jane From Occupied Europe iemand? ) en nummers die nooit eerder op cd stonden. De selectie is niet alleen zorgvuldig en evenwichtig samengesteld, maar –belangrijker- illustreert hoe ook vandaag de muziek fris en vitaal klinkt. Vijf cd’s verpakt in boekvorm en aangevuld met biografieën, tekst en beeldmateriaal zijn niets minder dan essentieel. En bovendien het perfecte eindejaarsgeschenk!

tekst:
Serge De Pauw
geplaatst:
wo 5 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!