Star Treatment

Sinds David Eugene Edwards 16 Horsepower vaarwel zei en Wovenhand oprichtte, is zijn muziek langzamerhand steeds luider geworden. Het lijkt of hij muzikaal een thuishaven heeft gevonden in onversneden metal, alsof hij de worsteling met zijn Schepper achter zich heeft gelaten, en volume gebruikt in een poging de emotionele afgronden van weleer te benaderen en te bereizen. Die indruk wekte hij in een optreden in De Effenaar een paar jaar geleden. Vrijwel elk nummer begon met bezwerende zang, om daarna steevast over te gaan in eendimensionale rock waarin Edwards’ stem overspoeld werd door een woest golvende zee van gitaren. Op zijn recente album ‘Star Treatment’ is dat nauwelijks anders. Nu gunnen we ieder zijn eigen geluk, en eigen manieren om die staat te bereiken, maar de knagende onzekerheden die Edwards ooit teisterden, leverden toen muziek op die hij recht uit zijn ziel leek te scheuren. Maar tegenwoordig is hij afgestapt van de duistere poëzie, zoals die doorbrak in het nachtmerrieachtige ‘Kingdom Of Ice’ op ‘Ten Stones’. Was er op zijn vorige album ‘Refractory Obdurate’ in ieder geval nog sprake van ingenieus kaatsende en vlechtende gitaren, ‘Star Treatment’ raast onstuitbaar naar een dieptepunt in de loopbaan van deze rauwste aller zendelingen.

tekst:
René van Peer
beeld:
Wovenhand_Star_Treatment
geplaatst:
zo 6 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!