S/t

Notilus is een nieuwe loot aan de almaar uitdijende Denovali-boom, en het is meteen een beetje een atypische loot. Waar drones en elektronica het gros uitmaken van de muziek die het label uitbrengt, is het bij het Franse kwintet Notilus toch andere koek. Met een bezetting met drie blazers (Guillaume Nuss: trombone & effecten, Christophe Rieger: tenor & sopraansax & effecten en Paul Barbieri: trompet & effecten) onderscheidt de band zich al. Phillipe Rieger (live elektronica) en Samuel Klein (drums) vervolledigen het kwintet dat een soort van funky jazz neerzet. Ergens zitten wel wat drones verscholen in de tien nummers, maar die zitten voornamelijk diep verscholen onder de blazerssectie. Gitaar of bas is in geen velden of wegen te bekennen, nog iets waarmee Notilus zich binnen de labelcatalogus weet te onderscheiden. Opener ‘Tangerine’ en afsluiter ‘Ned’ hebben een beetje de sfeer van Tangerine Dream, zelfs de synthesizerpartijen neigen naar die band, maar dat is dan ook de enige verwijzing naar pure elektronica. Voor het overige nemen de blazers het heft stevig in handen, en zien we de drie heren in kostuum gelijktijdig danspasjes maken, in onze geest, dat wel. Notilus lijkt op ieder van ons te mikken die enige vorm van dansen leuk vindt, maar bij ons zijn ze daarvoor aan het verkeerde adres. We vinden de nummers bovendien allemaal nogal eender klinken, puur mikkend op de benen met een soort jazzfunk waar we persoonlijk heel weinig mee kunnen. Eentje voor de durvers dus, met slappe benen, die niet vasthouden aan het idioom van Denovali, dat wel eens meer buiten de eigen lijntjes kleurt.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Notilus_
geplaatst:
vr 28 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!