Het moet met een kleine k, het kolektiv, een band die eigenlijk sinds 2010 bestaat maar pas anderhalf jaar geleden begon op te treden, omdat de frontman het te ver ging zoeken. Bandleden wel te verstaan, want die vond hij uiteindelijk in zijn eigen dorp, Liedekerke. Voor het debuut van het collectief, waarvan de leden geen zin hebben om hun naam te vermelden, zocht kolektiv het evenmin ver. De frontman schreef het gros van de nummers al een paar jaar geleden, waarschijnlijk zelfs voor hij zijn eigen dorp af struinde op zoek naar de juiste muzikanten. En wat hij graag hoort, en waar de nummers naar zijn gemodelleerd, staat waarschijnlijk gewoon in zijn platen- of cd-kast. Tool, Deftones, progrockzangers, At The Drive-In en offshoot The Mars Volta, oude symfonische rock van Yes, misschien een King Crimson om wat uit de band te springen. Net als bij veel van voornoemde bands zit de muziek eigenlijk wel snor. Heel aardige gitaarlijntjes, hier en daar wat inventief drumwerk en, gelukkig maar, geen eindeloos gesoleer en langdradige nummers. Zeven stuks in minder dan een half uur, dat zit snor. Maar dan hebben we natuurlijk ook een zanger van dienst, en met diens gejengel hebben we het toch wat moeilijk. Net als bij veel bands die progrockgewijs aan de weg willen bouwen, lijken die zangers allemaal op een gecastreerd varken gemengd met een belegen kip, al stellen we het nu net iets extremer dan het eigenlijk is. Fans van eerder genoemde bands kunnen dit debuut echter blindelings aanschaffen want het album ligt volledig in dat straatje.
