S/t

Cheap Satanism verraste ons onlangs nog met het debuut van Baby Fire en doet dat nu nog eens over met het debuut van het trio Vitas Guerulaïtis. Drie Fransen zochten hun toeverlaat in Brussel, vonden elkaar en noemden hun band meteen naar een Amerikaans toptennisser uit de jaren 1970. Tennispop, ha ha, mijn satanische voeten dachten de drie. Drummer David Costenaro werkt eigenlijk met beeld en vereert Jim Thompson, schrijver van onder meer ‘The Killer Inside Me’ en ‘Clean Break’, dat ‘The Killing’ van Stanley Kubrick werd. De man hield van surrealisme, en dat zien we in deze band met grote regelmaat terugkeren. Keyboardspeler Célia Jankowski is eigenlijk performanceartieste en bestudeert het gedrag van vliegen, terwijl gitarist Ismaël Colombani ook nog eens violist is naast de band. Het ligt allemaal niet voor de hand, en ze zijn dan nog eens de eerste band bij het label Cheap Satanism die niets met satanisme of antikerkelijke denkbeelden heeft te maken. Deal is dat ze tijdens hun carrière een nummer van 666 seconden in elkaar knutselen, maar nu nog niet. Al bevat dit debuut duidelijk duivelse elementen, van dadaïstische aard zouden we zeggen. Het is namelijk heel moeilijk om de hand te leggen op de muziek van dit trio, want ze laten ons alle kanten van het muzikale veld zien. Er zit cabaret in, er zit punk in, no wave, big beat, kraut, absurditeit, poëzie, verwarrende samples, bevrijdende tekstfragmenten, tegendraadse ritmes of net weer niet. Experimentele avantpop is misschien een bruikbare omschrijving, tot je ‘Panda Géant’, ‘Quinze Aout’ of ‘Cellule Invisible’ hebt gehoord, het spoor weer bijster bent, nogmaals geniet, opnieuw begint en er nog steeds in verdwaalt. Een verdwaalplaat, ja, dat is deze eigenlijk wel. En niet te vergelijken met wat voor andere band dan ook.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!