S/t

Een plaat die de persoonlijke strubbelingen in het leven doet weerklinken, waar hebben we dat eerder gehoord? De zon heeft voor Marc Euvrie de laatste jaren weinig geschenen; depressie, eenzaamheid en gevechten met het zelf zijn de voedingsbodem voor The Eye Of Time, zijn elektronische eenmansproject. Want Euvrie, voortgekomen uit de Franse punk- en hardcorescene, heeft het bandleven vaarwel gezegd, want hij kan niet samenwerken met anderen. Sores in het hoofd kan voor mooie dingen zorgen, leert de muziekhistorie ons, al vrezen we voor een uiteenlopende waaier van stijlen, want The Eye Of Time is tot stand gekomen gedurende een periode van acht jaar. Dat is een peuterleven lang. Euvries geluid is sterk beïnvloed door de ritmische elektronica van Autechre en µ-ziq, al wordt deze fundering tweeledig uitgewerkt. Enerzijds worden de gebroken beats dik aangezet met bombastische klassiek en dark ambient; anderzijds flirt hij met industrial en noise. Dat veel tracks al lang op de plank liggen, is te horen – een zekere gedateerdheid blijft aan het oor kleven, zeker bij de Autechre meets klassiek-tracks, maar The Eye Of Time schittert in percussie-gedreven industrial, die beter lijkt passen bij de gemoedstoestand van hem en ons zelf. Zo had de gehele plaat moeten klinken, maar ach, het heeft de man acht jaar gekost om tot dit werk te komen, ook wij hebben een hart en wensen hem niets dan goeds. Van de twee discs is er slechts een te veel, zei zijn therapeut met een aai over de bol.

tekst:
Martijn Venekatte
beeld:
TheEyeOfTime_TheEyeOfTime
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!