SsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSs

Jezelf omwikkelen met duisternis. In een ruime donkere val stappen, rondtollen als een Alice in Wonderland. Een wereld waar de kleuren enkel grauw kleuren. Waar de nacht nooit de zon binnenlaat. Het licht de duisternis niet vindt. Dit Zweedse duo schudt alle technobeats van zich af. Niets herinnert nog aan hun oude stijl. Het opboksen en variëren tussen hard en zacht. Tussen weemoed en nimmer aflatend feestgedruis. Enorme porties melancholie druipen van de plaat. De klanken als dikke wollen dekens. Zo oncomfortabel is het er uiteindelijk toch niet. Dromen en wegdromen. Ogen sluiten en het verval negeren. Diep in je eigen ziel kijken en alle troost en tranen laten opslurpen door ‘SsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSsSs’. Of wat dan ook. Een geluid dat persoonlijke beleving vraagt. En krijgt. Klanktapijten die weerbarstig botsen, diep graaien en je onderuit halen. Doorelkaargeschud. Bijtend als giftig zuur. Indruk maken en je omverwerpen. SHXCXCHCXSH gaat mijlstappen vooruit en keert het verleden de rug toe. Een plaat als concept laten klinken. Een plaat als een beleving laten klinken. De eenmalige verbazing in repetitief gezet. Eindeloos opnieuw en opnieuw. In hun wereld, hun eigen ambient-lijnen uittekenen. Of is het toch nog techno. Zonder een duidelijk ritme. Zonder een dansbare beat. Deinen op klanken die je niet hoort. Dromen op ritmes die je ondersteunen. Leunen op geluid. Een plaat die de nacht roept. Diep de duisternis in. Zonder de engte. Imkers van de nacht.

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
SHXCXCHCXSH_SsSsSsSsSsSsSsSsSs
geplaatst:
za 27 okt 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!