Hoewel ze niet vaak meer van de persen rollen, blijft het een mooi formaat: de 10. Ideaal om op hoge toeren drie tot vijf nummers op te plaatsen, een mini-album. Op deze ep vinden we drie nummers terug. De eerste twee zijn afkomstig van het Britse Silent Front, een trio dat alles behalve stil is. In Tactic A en Plunder plaatst de band zich tussen de energieke emocore van At The Drive-In de staccato noiserock van Shellac. Daarmee doet Silent Front nog het meeste denken aan The Union Of A Man And A Woman. Mathrock, maar toch rauw en direct. Kant twee is minder direct en meer psychedelisch, maar ook hier staat noise centraal. In ruim acht minuten bouwt de Vlaamse band van Craig Ward (onder andere dEUS, Kiss My Jazz) en Bootsie Butsenzeller (DAAU) een absurdistisch huis van space-noise-rock. Alsof Trumans Water samen met Polvo een spacejam van King Crimson probeert te benaderen. Een fijne introductie van beide bands, die ondanks het grote stijl verschil perfect op elkaar aansluiten.
