Spagat Der Liebe

Hoewel het in rapmuziek alweer jaren bon ton is om in de eigen taal te zingen, vergt het in de wat serieuzere pop- en indiemuziek nog steeds moed. De associatie met volksmuziek of theatertours ligt al snel op de loer en dat is bepaald niet cool. Uitzonderingen als Spinvis, Broeder Dieleman of De Kliko’s bevestigen die regel. In het Duitse taalgebied lijkt het niet veel anders. De Zwitserse band Klaus Johann Grobe verraste in 2014 dan ook met het album “Im Sinne Der Zeit’, waarop de onvaste jongenszang van Sevi Landolt veelal was ingebed in gruizige, psychedelische orgelrock. Het viel eigenlijk nauwelijks op dat hij in het Duits zong! ‘Spagat Der Liebe’ is een stuk netter afgewerkt, de sfeer is overwegend melancholisch en zomers, met hier en daar zelfs fluitjes en discobliepjes. Landolts zang komt zo nog wat meer naar de voorgrond en dat verhoogt de lulligheidsfactor nogal, maar op een manier die sterk aan Neue Deutsche Welle-artiesten als Trio en Die Doraus Und Die Marinas doet denken. Beide groepen scoorden hits met bijna kinderlijk simpele liedjes – respectievelijk ‘Da Da Da’ en ‘Fred Vom Jupiter’, maar produceerden albums die ook nu nog genoeg underground credibility hebben: achter de lulligheid gaat een eigenwijze, zelfbewuste houding schuil. En deze combinatie van kwetsbaarheid en kracht maakt deze platen dan toch weer cool. Luister bijvoorbeeld hoe Landolts verfijnde arrangementen in opener ‘Ein Guter Tag’ of ‘Heut Abend Nur’ doen denken aan Stereolab, ook al zo’n band die briljant wist te balanceren op de grens tussen kunst en kitsch. Zonde als zo’n fijne plaat bij de taalgrens zou worden tegengehouden. ‘Movie!’, een heruitgave van Holger Czukays ‘Movies’ uit 1979, kunnen we meteen even in een adem noemen. Ook dit album heeft op het eerste gehoor de schijn tegen. Opener ‘Cool In The Pool’ – alleen de titel al! – is een vals gezongen pseudo-zomerhitje. Al snel blijkt die aanvankelijke lichtvoetigheid bedrieglijk. ‘Oh Lord, Give Us More Money’ en ‘Hollywood Symphony’ zijn complex vlechtwerk, waarin bas, gitaar en synth een kabbelende stroom vormen waarop een keur aan radio- en televisiesamples dobbert. Het tijdloze hoogtepunt van ‘Movie!’ is echter ‘Persian Love’, dat een brug slaat tussen avant-garde en wereldmuziek en daarmee als blauwdruk mag gelden voor het veel bekendere ‘My Life In The Bush Of Ghosts’, dat Brian Eno en David Byrne twee jaar later uitbrachten.

tekst:
Maurice Dumont
beeld:
Klaus_Johann_Grobe_Spagat_der_Liebe
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!