Rüdiger Lorenz is slechts in beperkte middens bekend. De man, van beroep apotheker, maakte echter heel interessante elektronische muziek. Tot aan zijn dood in 2000 bleef hij bezig, en speelde zo achttien albums vol, die echter stuk voor stuk in beperkte oplages werden uitgebracht. Tweehonderd cassettes wat de eerste platen betreft, net zo veel vinyls toen hij daar in 1983 naar overschakelde en vanaf 1990 cd’s, maar de aantallen waren nauwelijks groter. Bureau B, het label dat grossiert in kraut, vroege elektronische muziek en aanverwanten, heeft nu ook een van ‘s mans pareltjes uit de schatkist opgegraven om zijn werk, hopelijk dan toch, aan een groter publiek voor te stellen. De muziekliefhebber die Lorenz sinds zijn vroege jeugd was -hij werd geboren in 1941- collectioneerde duizenden platen en kwam al vroeg in aanraking met het werk van Neu!, Cluster of Can, wat hem richting elektronische muziek dreef. Hij begon met één synthesizer, maar had er al snel een hele collectie, waarmee hij zonder veel technische bagage verwoed aan de slag ging. Een mooi voorbeeld van het resultaat van deze noeste arbeid is ‘Southland’ uit 1984, dat eigenlijk, net als de plaat, in twee delen uiteenvalt. De eerste vier stukken leunen aan bij de Neue Deutsche Welle van die tijd. Absurd en poppy tegelijk zijn deze nummers speels en vrolijk, waarin hij invloeden allerhande wist te verwerken. Zo zitten er flarden volksmuziek in ‘New Morning’ en mag zijn toen dertienjarige zoon Tim zijn vervormde stem bijdragen aan ‘Strange Feeling’. De andere vijf nummers kiezen de kant van instrumentale elektronische muziek, beïnvloedt door Tangerine Dream en Klaus Schulze. Sferisch, dromerig, lekker voortkabbelend en toch met de nodige inventiviteit en variatie in elkaar gezet. ‘Southland’ is een verrassend aangename kennismaking met het werk van een tot nu toe obscuur gebleven artiest die het ontdekken meer dan verdient. We zijn benieuwd of er meer volgt.
