Het is al een paar albums verder, maar bij Mourn zijn het nog steeds jonkies. De onstuitbare energie van eerdere muziek is er ook nog, maar dan (gelukkig) beter uitgekristalliseerd en bewuster ingezet. In korte, intense nummers neemt het viertal nauwelijks even gas terug voor iets als reflectie, maar laat het luid en duidelijk horen waar de pijnpunten in de wereld van vandaag liggen. Messcherpe hooks, strijdlustige samenzang en puntige refreintjes halen het beste uit indiepop naar boven. Weg met al die zeikbandjes, gewoon er weer hard tegenaan en laten weten waar je staat –in een prettige en enthousiaste verpakking. In Catalonie waar ze vandaan komen is nog genoeg te doen, en daarbuiten ook.