Na het opheffen van Sunshine Apollo in 2009 richtte de New Yorker Sam Cohen Yellowbirds op. Waar de man voordien solo te werk ging, verzamelde hij nu een echte band rond zich om zijn ideeën uit te werken. De voorganger van Yellowbirds, ‘The Colour’, blikte Cohen namelijk, net als zijn platen onder het vehikel Sunshine Apollo, alleen in. Het is meteen een beetje vreemd dat deze plaat kalmer klinkt, rustiger en beter overdacht dan zijn voorganger, gezien er nu ook anderen enige zeggenschap in het resultaat hadden. Toch blijft Cohen het voornaamste bandlid. Hij is gitarist, zanger en componist tegelijk en heeft zo te horen vooral verwante zielen gezocht opdat hij niet alles meer alleen zou moeten inspelen. Drummer Brian Kantor, zangeres en bassist Annie Nero en haar teergeliefde echtgenoot en tevens multi-instrumentalist Josh Kaufman zorgen voor een muzikale invulling die de negen liedjes helemaal in een jaren 1960-badje dompelen. ‘Mean Maybe’ met zijn impressionante harmonieuze zang doet denken aan Everly Brothers en Beach Boys. Het is echter het enige nummer dat die richting uitgaat. De overige acht klinken als licht psychedelische folk, doorleefd, ingetogen en rustig van aard. Lief en mooi zelfs, doorwrocht en tot in de kleinste details perfectie nastrevend. Cohen slaagt er grotendeels in om magnifieke dromerige folky liedjes te maken die net niet te slijmerig worden. De betere kant van Don McLean zouden we bijna durven te stellen. Niets mis mee, zelfs niet met diens klassieker ‘American Pie’, al verkiezen we de versie van Killdozer. Niets mis ook met ‘Songs From The Vanished Frontier’, gewoon mooi mag zelfs bij ons zo nu en dan.
