Songs From The Lab

Tien jaar geleden werd het Enfant Terrible nog weggezet als nostalgisch en ouderwets. Inmiddels is retro de standaard in popmuziek en oogst het platenlabel, inclusief sublabels Vrystaete en Gooiland Elektro, internationaal lof door historische hokjes van zich af te schudden. Van retro wil het Utrechtse platenlabel niets weten: het omarmen van cultuur, oud én nieuw, is gewoon post-everything. Kortom, het altijd vooruit kijken op zoek naar vernieuwing is ondergeschikt aan het maken van betekenisvolle popmuziek. Gooiland Elektro is inmiddels ook alweer toe aan de twintigste release. Het dansvloer-geörienteerde sublabel heeft in twee jaar tijd nog geen slecht werk uitgebracht. Daar brengen release twintig, éénentwintig en tweeëntwintig, ondanks de grote muzikale verschillen, geen verandering in. De drie ep’s die in een oplage van 150 exemplaren op in hand-gedrukte hoezen gestoken vinyl verschijnen, bestrijken een breed spectrum. FOQL is de Poolse Justyna Banaszczyk die al eerder als lid van Marburg debuteerde. ‘Hypatia’ is, na een digitaal mini-album en de cassette ‘Black Market Goods’, haar derde release dit jaar. FOQL klinkt er als primitieve machinale proto-techno (‘Swerve’), euforische poptechno (‘Cyril’), speelse intelligent ambient die de oude The Black Dog doet herleven (‘Theon’) en Electronic Body Music in een folk-jasje (‘Poggio’). Van constant hoog niveau, maar qua stijl geen pijl op te trekken dus. Dan is ‘Ceremonie Caille’ van Monocorpse een stuk stijlvaster. De Nederlander grossiert in kille, minimale machinale ritmes die niet zouden misstaan tijdens een clubavond ergens begin jaren 1990 in de befaamde Berlijnse club Tresor. Hoogtepunt? Ongetwijfeld ‘Final Offer’, waarin Monocorpse zijn beats vertraagt tot dat zijn muziek nog net niet bewegingsloos uit de boxen druipt. Angstaanjagende techno van het niveau Drvg Cvltvre en dat is een groot compliment. Het Kroatische duo FFFC (Florence Foster Fan Club) laveert op ‘Songs From The Lab’ ergens tussen electro, techno en EBM in. Op de vier titelloze nummers zoemen de synths vervaarlijk en beuken de industriële beats erop los. Het kippenvel verschijnt wanneer het tempo daalt en de sfeer zowel euforisch als grimmig wordt. De eerste twee jaar van Gooiland Elektro zijn niet mis!

tekst:
Theo Ploeg
beeld:
FFFC_Songs_From_The_Lab
geplaatst:
di 4 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!