Payne is een Française, maar opereert vanuit Brussel. Op haar eerste ep ‘Someone Is Missing’ presenteert ze zeven pianoliedjes (mét mooie strijkpartijen), die een prima indruk achterlaten. Vaak gedragen die nummers zich als ingetogen sfeerschetsen, en soms zijn ze wat extraverter. Op die momenten komt Payne in de buurt van het geluid van iemand als Regina Spektor of Tori Amos, minus het theatrale. Puntje van kritiek is wel dat Payne wel heel introvert over kan komen: sommige liedjes zouden gerust wat scherper aangezet mogen worden. Tegelijkertijd ontbreekt bij haar het arty farty karakter dat Spektor en Amos niet misstaat, maar vele minder vakzusters wel – Panye houdt het opvallend aards en dat is verfrissend.
