Sombere zaligheid

Vrijdag 18 mei organiseerde Scratch+Snuff in de Charlatan in Gent een optreden van Wrekmeister Harmonies.

Ondanks hun vorige bejubelde LP ‘Light Falls’ , was dat voor mij een onbekende groep maar als zelfs honkvaste collega Patrick Bruneel een rit naar Gent zag zitten, wil dat al iets zeggen.

Helaas kon hij op het laatste moment,  geveld door een late griep,  niet mee en mocht zijn eega mij gezelschap houden. Als voorprogramma mocht de ook al lichtjes gehypte (Gonzo (circus) #145) Skiska Skooper de avond openen.

Skiska Skooper, noiserock uit Diest, had het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Nog aan het wennen aan hun nieuwe drummer, Aaron Maechtelinckx, en nog maar een paar optredens samen gespeeld, was het een beetje zoeken voor Matthias Bex (gitaar en stem) en Pieter-Jan Theunis (bas en toetsen). Ook het geluid was niet al te best waardoor de frisheid van hun cd ‘Universal Space Shifter’ niet te bespeuren viel. Pas op het einde, toen Bart Cocquyt (stem en bas) van de Gentse noisepunkgroep Pink Room een tandje kwam bijsteken en daarna de elektronica de kop kwam opsteken, kon je al meer genieten en werden de klanken rijker. Matthias vertelde me achteraf dat ze eigenlijk meer een band zijn die het van energie moeten hebben en ze nogal graag in het rond springen (wat hij dan ook geprobeerd heeft in de Charlatan) maar nogmaals, als het geluid niet goed zit mag je proberen wat je wilt…

Op basis van hun cd zou ik geen nee zeggen voor een volgend optreden…

En daarna was het de beurt aan het experimenteel muziekcollectief Wrekmeister Harmonies (na een veel betere soundcheck en voorzien van extra materiaal) bestaande uit het kernduo JR Robinson en Esther Shaw (viool en toetsen) en gastdrummer Brendan Murphy (Thor Harris, die op het laatste album de percussie verzorgde, is niet meer op deze tournee).

Na een geslaagde passage op Roadburn 2018 (NL) zijn ze op tournee om de nieuwe plaat ‘The Alone Rush’ (Thrill Jockey) voor te stellen. Deze keer minder metal maar desalniettemin postrock van het donkerste soort, snijdende vioolklanken en orgeldrones en bijwijlen hard en intens en daarna mijmerend zacht. De teksten zijn een persoonlijk antwoord op vragen die bij de dood opkomen en waarbij J.R. Robinson tot de conclusie komt dat op het einde van alles we compleet en volkomen alleen zijn. Nick Cave op zijn somberst…

Wat mij betreft een nieuwe plaat in de collectie, een zeer geslaagde avond en een tevreden passagier.

Gezien: Skiska Skooper + Wrekmeister Harmonies – Charlatan Gent, 18 mei 2018

tekst:
Stephan Vercaemer
beeld:
Wrekmaster Harmonies - (c) Stephan Vercaemer
geplaatst:
vr 25 mei 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!