Solo Contra

Op een paar jaar tijd is International Anthem uitgegroeid tot een van de meest gelauwerde avontuurlijke jazzlabels van vandaag. Vanuit Chicago brengen ze niet enkel albums aan de man van lokale veteranen als Jeff Parker en Rob Mazurek, maar trekken ze ook de kaart van het aanstormende talent. 

Nick MazzarellaJaimie Branch en Makaya McCraven zijn enkele van de jonge kleppers die er een onderkomen gevonden hebben. Onlangs sprong ook Irreversible Entanglements, geëngageerde freejazz met Moor Mother achter de micro, in de kijker. Een bijzonder geval is nu John McCowen.

Ooit vooral bezig als vocalist in hardcore-middens, maar nadien actief binnen een compleet andere wereld. Als klarinettist ging hij in de leer bij legende Roscoe Mitchell, en na een paar kleinschalige releases, tekent hij nu voor een eerste album bij International Anthem. Daarvoor gaat hij voluit voor de contrabasklarinet, een vrij zeldzaam instrument dat ook opdook op de twee recentste albums van Colin Stetson.

Net als die geweldenaar houdt McCowen zijn instrument onder de loep met een uitgekiende plaatsing van dertien microfoons. Maar eigenlijk houdt de vergelijking daar wel op, want Stetson houdt veel meer van popstructuren, daverende ritmes en ononderbroken multiphonics. Die zitten er bij McCowen ook in, maar zijn aanpak is meer uitgepuurd, sterker verankerd in de traditie van de minimalistische avant-garde.

In twee korte stukken verkent hij eerste de uitersten: ingetogen, zachtjes aanzwellende drones (en dat klinkt behoorlijk indrukwekkend op dit instrument), waar soms feedback doorheen lijkt te waaien, en een spel van circulaire ademhaling en multiphonics dat neigt naar instrumentmishandeling, of toch vooral extremere texturen opzoekt.

Het lange slotstuk beweegt tenslotte van het ene naar het andere, met lange uithalen die gestaag winnen aan dynamiek en reliëf. Best indrukwekkend (zeker via een koptelefoon) en door een bescheiden duur van zevenentwintig minuten ook verteerbaar, al doen nieuwsgierigen er goed aan om eerst voor te beluisteren, want het blijft een buitenbeentje, zelfs voor dit label.

tekst:
Guy Peters
beeld:
John_McCowen_Solo_Contra
geplaatst:
vr 10 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!