Solas

Hoewel ‘Solas’ Claire Singers debuut is, is de vroegste compositie op de plaat al veertien jaar oud. In de tussenliggende tijd verwierf Singer een reputatie als componiste van muziek waarin elektronische en traditionele instrumenten een even belangrijke rol spelen. Recentelijk combineert ze haar elektronische drones vooral met cello en kerkorgel. Wie deze pagina’s vaker leest, weet dat cello en elektronica geen vreemden van elkaar zijn, en dat er met name in het hoge noorden van Europa de combinatie vaker wordt aangewend, vaak met melancholisch effect; denk bijvoorbeeld aan Hildur Guðnadóttir. Dat effect is een beetje inherent aan het instrument – je moet wel tekeer gaan als Okkyung Lee of Helen Money om aan het droeve karakter van de klank te ontsnappen – maar Singers zwelgt er niet in. Zo heeft het meeslepende openingsnummer ook iets gejaagds, en haalt ze haar cello elders door genoeg effecten heen om er heiige, gelaagde ambient mee te maken. Singer is ook muzikaal leider van de Londense Union Chapel, en het kerkorgel van de kapel speelt een belangrijke rol op ‘Solas’. Mooie, gedragen orgeltonen zorgen voor een optimistisch gemoed, waarboven de cello ook meteen minder weemoedig en meer berustend klinkt. De tweede cd bevat één lange compositie voor orgel alleen, dat van zachtjes dronend langzaam uitbouwt, naar volle, majestueuze sterkte. Het pompeuze dat Anna Von Hauswolffs orgelmuziek soms kenmerkt, weet Singer te vermijden, hoewel ook voor het orgel geldt dat het wel een beetje inherent is aan het instrument. Wederom een mooie plaat op een label dat al bijna vijfendertig jaar constant releases van hoge kwaliteit uitbrengt.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
ClaireMSinger_Solas
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!