Psychedelische koortsdromen

Zo kaal als de broeierige Californische woestijnen zijn, zo rijk is het geluid van de band Sleepy Sun. Het is een organisch geheel, waarbij de verschillende instrumenten zich als vertakkingen van bomen en planten een weg banen door het zand.

Sleepy Sun - Foto: Hadas

De laatste plaat van Sleepy Sun heet ‘Fever’. Toepasselijker kon bijna niet, want het is een koortsdroom waarin je heerlijk diep kunt wegzakken, vol doelloze omzwervingen waarbij je ver uitkijkt over de uitgestrekte landschappen van de psychedelische jaren 1970-rock. De hypnotiserende samenzang van Bret Constantino en Rachel Williams wordt telkens overspoeld door roestige en lang uitgerekte gitaarriffs, terwijl vanuit de verte soms de zacht fluitende wind van een mondharmonica klinkt.
Het is Constantino die ik telefonisch spreek terwijl de band in de tourbus terug naar huis zit. Het zestal heeft net een korte tour door de Verenigde Staten achter de rug en zal na een paar dagen rust voor twee maanden naar Europa vertrekken, waar ze onder andere op Haldern Pop, Lowlands en Pukkelpop gaan spelen. “Het voelde als een vakantie”, vertelt hij ontspannen. Een aparte uitspraak als je bedenkt dat ze het afgelopen jaar haast onafgebroken op pad zijn geweest om op te treden, in voornamelijk de Verenigde Staten en Europa. Het moet niet makkelijk zijn om zoveel op reis te zijn, maar hij vertelt er onverminderd enthousiast over. “Toen we een paar jaar geleden met deze band begonnen hadden we dezelfde ideeën over onze toekomst en dit was de manier waarop we die konden realiseren. We willen reizen en veel van de wereld zien. We werden ons bewust van een bijzondere dynamiek in de groep, en we realiseerden ons hoe bijzonder dit was. Dat hebben we gekoesterd: vanaf het begin was ons plan al redelijk visionair. We hebben gekozen om al onze tijd hierin te steken, om hier honderd procent van onze energie aan te besteden. Als ik nu terugkijk is het best gek dat dit gewoon werkelijkheid is geworden.”
Het toeren blijft een avontuur voor de jonge twintigers, al is het inmiddels wel iets comfortabeler dan in de begindagen – tijdens shows aankondigen dat ze nog een slaapplek zoeken, hoeven ze niet meer. “We zijn met veel mensen, dus je vraagt nogal veel van je gastheer – zeker als je diegene net hebt ontmoet. Toch bevalt het me erg goed om te vertrouwen op de edelmoedigheid van anderen, omdat je zo erg interessante mensen ontmoet. Je krijgt een bijzondere band met iemand die je uit de brand helpt, in ruil voor je muzikale vibe.”

Meer lezen?

Koop Gonzo (circus) #99 los via één van de verkooppunten of via de webshop.