Sjamanen op hun eigen reis

Sjamanen worden nergens genoemd, maar de vier mannen van Project Wildeman waren er nog nooit zo dicht bij in de buurt. Sterker nog, ze zijn het meer dan ooit, als ze het publiek meenemen op hun eigen reis.

In de loop der jaren werden de voorstellingen van het Amsterdamse Project Wildeman steeds groter, en de afstand tot het publiek nam evenredig toe. Nu bespelen ze de grootste afgesloten ruimte in hun carrière – de voormalige Draka kabelfabriek meet zo’n 12.000 m2 – en het publiek was niet eerder zo dichtbij. Project Wildeman kruipt bij Happiness Unlimited zelfs onder de huid, artiesten en deelnemers versmelten in meer of mindere mate met elkaar.

De droomvoorstelling is een mengsel van Aldous Huxley’s Brave New World, Stanley Kubrick’s Eyes Wide Shut, trancedance, meditatie, sektegekte, een trainingskamp voor een geheime missie en een sjamanistische seance. En voor een verslaggever wat moeilijk te omschrijven omdat het grootste deel geblinddoekt wordt ondergaan. Een beschrijving hiervan geven is iets te persoonlijk, de deelnemers worden helemaal op zichzelf teruggeworpen, beleven zo hun allerindividueelste avontuur en kunnen zich laten gaan in hun allerindividueelste expressie. En dat allemaal in opperste verbondenheid met de andere 80 bezoekers, zo dichtbij onbekenden raak je zelden. Een verwarrende maar heel mooie, zonder twijfel spirituele ervaring.

En omdat het zo’n individuele (en toch ook weer collectief gedeelde) ervaring betreft, zou het zonde zijn om al teveel los te laten over de lijnen waarlangs de happening verloopt, of te vertellen over wat je zoal kan meemaken. De opbouw verloopt in ieder geval organisch, van een filosofisch betoog van Jonatan Bartling van Zinnig Noord, een gezamenlijk optrekken naar de speelplek, de lichamelijke en muzikale ontlading, het neerdalen, in verwondering naar de uitgang sloffen en het nagesprek – de verschillende fases vloeien naadloos in elkaar over.

Voor wie Project Wildeman al wat langer meemaakt vallen er weer wat altijd genietbare, vertrouwde elementen in de reis te ontdekken, zoals het virtuoze gegoochel met woorden, de mix van tribal en techniek, strakke oerschreeuwsessies, percussie van djembe tot metaalplaat, het ritmische gebruik van ademhaling en klanken, de fysieke uitputtingsslag, en bezwerende, hypnotiserende samenzang. Robin Block, Sven Hamerpagt, Milan Mes en Maarten Vinkenoog hebben nog steeds onmiskenbaar hun eigen specifieke inbreng, en weten dat steeds beter op elkaar af te stemmen.

Als bezoeker krijg je het sensorisch en psychisch maar niet lichamelijk, best wel zwaar te verduren in deze utopisch/dystopische droomfabriek, maar uiteindelijk overheersen verlichting en een vergroot gevoel van sensitiviteit. De gelukzaligheid kan nog lang nasudderen, al zijn er ook na afloop zeker een paar prangende vragen over het eigen functioneren, die gelukkig genoeg door meer bezoekers gedeeld worden – zo blijkt uit het rondetafelgesprek achteraf. Maar daar moet de lezer zelf maar achterkomen, ga vanachter die computer vandaan, doof die barbecue, verlaat het terras en dompel je onder in jezelf samen met anderen – maar dan echt.

Meer info

www.projectwildeman.nl

T/m 23 juli op het Over Het IJ Festival Amsterdam, 3 t/m 5 augustus op het Landjuweel Ruigoord, 3 oktober in Sexyland Sociëteit Amsterdam.

 

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Project Wildeman - (c) Moon Saris
geplaatst:
do 20 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!