Sixteen Frames

Zestien beelden per seconde, dat is de snelheid waarop films in het begin van de filmgeschiedenis werden gemaakt en vertoond. Dat Teleferick precies zestien beelden uit zijn muzikale productie van 2003 tot en met 2013 heeft gelicht is misschien toeval -maar waarom noemt hij het dan ‘frames‘? Je zou kunnen stellen dat de composities kleine klankplaatjes zijn, auditieve vignetten. Teleferick – het alias van Christophe Ywaska uit Brugge – werkt met elektronische geluiden en (samples van) akoestische klanken, fragmentarisch en in loops gelegd. Loops van stemmen, strijkers, tikkende gruizige elektronica, een stukje gitaarspel… vormen voor veel van de composities de basis, waar Teleferick andere, kleine geluiden aan toevoegt. Zo compact als de nummers zijn, zo beperkt houdt hij daarbij het aantal elementen per compositie. Verschillende elektronische klanken en pulsen maken een ritmisch nummer (‘Dose in matter’), en andere keer zorgt vinylgekraak voor een ritme en elektronica voor een eenvoudige melodie (‘The Long Distance’). In ‘Klarf’ zijn het onder andere geloopte operastemmen, die vertraagd en vervormd raken. Soms neigt het resultaat naar abstracte sfeerschetsen, elders creëert de muzikant kleine melodietjes. Als iets opvalt in de dwarsdoorsnede uit tien jaar, die Teleferick hier presenteert, is dat bij alle variatie zijn werkwijze al die tijd behoorlijk consistent is geweest. Een heel aangenaam album, dat ‘Sixteen Frames’, vol kleine verrassinkjes.

tekst:
Robert Muis
beeld:
Teleferick_Sixteen_Frames
geplaatst:
do 27 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!