Het eerste album van het Canadese viertal Timber Timbre kwam uit in 2009, en zo’n kleine tien jaar verder is na wat tracks bij films/series als Breaking Bad, The Good Wife en The Gambler de bekendheid zeker op een hoger peil geraakt. Grote troefkaart is – naast de pakkende, filmische melodietjes – de jaren 1980-stem van zanger/gitarist Taylor Kirk, die dat verdomd goed weet en er zijn voordeel mee doet. De uitstraling en muziek zijn een en al onderkoelde relaxedheid, zonder echt teveel zeggingskracht of overtuigende schoonheid – het leunt er wat tegenaan maar lijkt het steeds maar net niet helemaal te worden. Vallen voor deze elektronische gospelblues is echter niet zo vreemd, want kwaliteit, memorabele momenten en pakkende passages zijn er genoeg. De spagaat tussen ‘eerlijke’ muziek en warme broodjes is hier soms wel erg groot, en misschien zelfs wel zonder dat de band zelf al te veel op een bepaalde richting aanstuurt. Mogelijkheden voor de massa’s zijn er in ieder geval genoeg. Als er een boom omgehakt wordt roepen ze niet voor niks ‘timber’ iedereen is dan gewaarschuwd want je weet nooit naar welke kant het monster valt…