Ha Suyean speelt de gayageum en Hwang Hyeyoung de geomungo. Beide Koreaanse instrumenten zijn varianten op de horizontaal bespeelde Chinese harp, de guzheng, die al een stuk bekender is onder Westerse muziekliefhebbers. Wie het exacte verschil wil weten tussen de beide genoemde Koreaanse harpen moet Wikipedia er maar even op naslaan. Beide speelsters die op jonge leeftijd hun instrument al beheersten en ook beiden deel uitmaken van het Seoel Metropolitan Traditional Music Enselble, hebben een duo gevormd om – zoals ze het zelf zeggen – ‘de dialoog tussen traditie en experiment’ aan te gaan. En in het eerste nummer van het debuutalbum van Dal:um, ‘Similar & Different’, slagen ze daar ook fraai in. De twee spelen veel met dynamiek, laten de stilte een belangrijk deel van het werk doen en durven abstract te musiceren, zonder nadrukkelijke poging tot ‘pleasen’. Na twee, drie stukken lijkt toch de angst voor het verliezen van luisteraars wat in de muziek te sluipen. Het wordt allemaal wat meer ‘pop’, of toch in ieder geval ‘toegankelijke minimal’. Beide dames zijn virtuozen op hun instrument, daar hoeft niet aan getwijfeld te worden. Op een gegeven moment wordt er met pakkende refreinregels zelfs ongegeneerd ingespeeld op het exotisme-gevoel van de luisteraar. Niettemin prikkelt het wel degelijk, het banjo-achtige tokkelgeluid op de beide Koreaanse harpen. Zeker in het langste stuk van het album, het blues-achtige ‘Trace’. ‘Sililar & Different’, is beslist geen bedotterij. Daarvoor is de klasse van de twee vrouwen gewoon te groot. Maar erg veel dieper dan in dat eerste nummer komen ze niet.
