Duane Serah
Steek je neus over de taalgrens en je ziet een bloeiende Waalse muziekscene: Cocaïne Piss, Robbing Millions, Moaning Cities en La Jungle, om er maar een paar te noemen. Ook The Scrap Dealers horen daarbij. Zanger-gitarist Hugues Daro voegt daar met zijn project Duane Serah een exponent aan toe.
Eigenlijk moeten we ex-zanger-gitarist zeggen. Daro wil zich namelijk volledig op zijn alter ego Duane Serah concentreren en heeft besloten om The Scrap Dealers te verlaten. “Het was een moeilijke maar ook doordachte beslissing. We hebben erg toffe dingen gedaan met de band, maar ik kreeg het moeilijker en moeilijker om nummers in de context van de band te schrijven. Ik wilde ook geen compromissen meer sluiten en muzikaal volledig mijn zin kunnen doen.”
Echo
Het geluid van The Scrap Dealers evolueerde van energieke garagerock naar een gelaagder psychedelisch geluid, dicht tegen de shoegaze aanleunend. Deze ontwikkeling kwam er voor een groot deel dankzij Daro omdat hij het gros van de nummers (mee) componeerde.
De titelloze plaat van Duane Serah diept dit geluid nog veel verder uit. Lange uitgesponnen nummer die echo’s laten horen van bands als My Bloody Valentine en Spacemen 3. “Die invloeden zitten er zeker in. Ik wil die invloeden ook niet ontkennen of verdoezelen. Het gaat erom daarmee iets persoonlijks te doen. Ook laat ik me beïnvloeden door krautrockbands als Neu! of Popol Vuh, minimalisten als Steve Reich, Terry Riley, Charlemagne Palestine of La Monte Young, en ook door drones, ambient, IDM en zelfs de musique concrète van Pierre Henry.”
Donker
De plaat klinkt persoonlijk en intiem, bijna therapeutisch zelfs. “Mijn gedachten liggen dikwijls onder een donkere waas en zelfs als alles oké is, voel ik mij veel down, een soort van constante depressie. Veel mensen verdrukken deze gemoedstoestand omdat ze niet gewend zijn om erover te praten of begrijpen die emoties niet. Deze plaat heeft zeker een therapeutisch effect gehad op mezelf. Ik wil vooral authentiek klinken, de muziek moet een neerslag zijn van zowel mijn positieve als mijn negatieve gevoelens. Dat maakt het niet altijd gemakkelijker voor mijn geestestoestand, maar ik wil niet iets ‘interessants’ maken.”
Die eerste plaat werd volledig door Daro alleen opgenomen en geproduceerd in zijn appartement, op de laptop. “Ik hou ervan om alles alleen te doen. Bij deze plaat moest ik me zelfs het programma waarmee ik componeerde nog volledig aanleren. Als het resultaat dan wat onprofessioneel of zelfs een beetje vuil klinkt, dan kan mij dat niets schelen. Ik kreeg bij het aanleren van dat programma wel veel hulp van Alan Snon (Le Prince Harry), die ik volledig vertrouw. Zonder hem zou alles ook anders zijn geweest. Ik wil ook gewoon al de tijd hebben die ik nodig acht om de nummers vorm te geven en dat is in een studio onbegonnen werk, zeker in financieel opzicht.”
Live heeft Daro echter geen zin om alleen met een drummachine op het podium te gaan staan. Daarom vraagt hij gelijkgestemde bevriende muzikanten (onder meer van The Scrap Dealers) om zijn verhaal live mee vorm te geven. Dat de line-up daardoor veel zal wijzigen vindt hij geen probleem. Momenteel gaat alle tijd en energie echter naar het opnemen van een tweede plaat die binnen een paar maanden zou moeten uitkomen.
Duane Serah (Sick Fuzz Records, 2015, lp)
Reacties