Polvo is een bandje dat tijdens zijn bestaan altijd een beetje onder de radar is blijven opereren. De hoogdagen van de band lagen in de jaren 1990. Toen kwamen de baanbrekende mathrockplaten ‘Today’s Active Lifestyles’ en ‘Exploded Drawings’, die echter net als de band zelf nooit de aandacht kregen die ze verdienden. Ash Bowie en de zijnen maken het de luisteraar dan ook nooit erg makkelijk. De melodieën en gitaarlijntjes zitten steeds vol weerhaakjes, die het grote publiek minder weet te bekoren. Op vraag van Explosions In The Sky, die in 2008 All Tomorrow’s Parties cureerden, kwam het tot een reünie en bracht de groep in 2009 zelfs een nieuwe plaat uit, ‘Prism’. Die krijgt nu een opvolger middels het acht songs tellende ‘Siberia’. Het is in de carrière van het kwartet uit Chapel Hill pas hun zesde album, weinig gezien het langdurige bestaan van de band. Het eindeloos sleutelen aan de songs is daar mee verantwoordelijk voor, een procedé dat voor ‘Prism’ werd toegepast maar niet voor ‘Siberia’. De acht nummers werden, dixit Bowie, nauwelijks gerepeteerd. Niet dat het opvalt. Alleen lijken de songs net iets avontuurlijker en opener dan op de vorige platen. Op het eerste gehoor lijken de nummers net iets minder volgestouwd, toegankelijker ook. Al blijft het wennen aan de exploten van Polvo. Net als voorheen is deze nieuweling niet in één keer te doorgronden. De liedjes vragen tijd om ze te laten doordringen, om open te bloeien, om hun schoonheid prijs te geven. Eenmaal die stap gezet, is ‘Siberia’ net zo goed als de klassiekers die ze lang geleden maakten.
