Zelden zulk een incoherente perstekst gelezen: gegoochel met Google-translate en pretentieuze onnozelheid dansen hand in hand in de omschrijving van de artiest Time Traveler.

Gelukkig is zijn muziek duidelijk: lomp beukende, industriële techno van de bovenste plank. Lomp is in dezen een positieve karakterschets, want bij het beluisteren van ‘Showing Incisors’ willen we kneiterhard de hele nacht dansen tot onze ledematen het begeven.

Heavy metaltechno met invloeden van Throbbing Gristle, JK Flesh en AnD. Alsof we ons in een auditieve variant van een Dickensiaanse ‘Hard Times’ bevinden, waarin meedogenloze taferelen van fabrieksarbeid onheilspellend fijne klanken van staalvervorming op onze trommelvliezen laten beuken. Stromen van sissend stoom, uit pijpen, kieren en naden, geven genoeg omlijsting om de herrie zodanig in te kaderen dat deze blijft intrigeren.

De schreeuw halverwege de track ‘Raised’ beschrijft precies het gevoel dat we hebben bij het beluisteren van dit album: wanhoop, verlangen, catharsis. Laat ons een nacht doorhalen in dit van amfetamine doorspekte Metropolis.